Βιβλιογραφία για την πορνεία στην Ελλάδα

[Vrikolakas]

Το άλλο "πεζοδρόμιο" του πότε είναι φίλος?

35 χρόνια πριν φίλτατε 

[Womanaholic]

Επιτέλους μετά απο αρκετό ψάξιμο απέκτησα τα δύο πολυπόθητα βιβλία στη συλλογή μου. 
Το 'Πεζοδρόμιο' του Φώτη Σιούμπουρα απο εκδόσεις κάκτος και το 'Μπέττυ'  (ά έκδοση) της Ελισάβετ Βακαλίδου απο εκδόσεις εξάντας.
Συλλεκτικότατα και τα δύο.



Υ.Γ. Να ευχαριστήσω τον υπερμέγιστο πόρνο συναγωνιστή Womanholic για την πολύτιμη βοήθειά του. 

Χαρά μου να βοηθώ ψαγμένους πόρνους οι οποίοι επιθυμούν να ενασχοληθούν και θεωρητικώς με το περιθώριο και τον αγοραίο έρωτα! Άλλωστε ο τελικός εντοπισμός του βιβλίου ήταν δική σας δουλειά κύριε Vrikolaka!

[footfetish]

Εγω πηρα το Μπεττυ στη δευτερη εκδοση 

[lordos gamiston]

Το βιβλίο του Φώτη Σιούμπουρα απλά διαχρονικό ΕΠΟΣ!Μακράν το καλύτερο σ'αυτή την θεματολογία με πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής.

[Womanaholic]

Το βιβλίο του Φώτη Σιούμπουρα απλά διαχρονικό ΕΠΟΣ!Μακράν το καλύτερο σ'αυτή την θεματολογία με πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής.

Τελικά σε μια και μοναδική έκδοση είχε βγει αυτό το βιβλίο, αλλά βλέπω ότι όλοι οι φίλοι του αγοραίου έρωτα και του περιθωρίου έχουμε κι από ένα αντίτυπο στη βιβλιοθήκη μας...

[trollaras]

Έβγαλε και η θεά Τζένη Χειλουδάκη την Μαύρη Βίβλο



Με περισσότερο υλικό και λεπτομέρειες απο τις προηγούμενες εκδόσεις 

[Orgasmo nero]

Μόλις το ξέθαψα από την χαοτική βιβλιοθήκη μου...

''ΠΟΥΤΑΝΑ'',
μία γυναικεία μοίρα ή η αθλιότητα να 'σαι γυναίκα.

           

Το βιβλίο είναι του 1980 και περιέχει έντεκα συγκλονιστικες μαρτυριες που κατεγραψε αυτουσιες η Τασία Χατζή.
Εντεκα γυναικειες μορφες που βγαινουν απο το μισοσκοταδο αποκαλυπτουν αργα και βασανιστικα το προσωπο τους μεσα απο ενα λογο αντιφατικο, άλλοτε ασταθη, υπεξούσιο, ηθικολογικο, άλλοτε ρωμαλέο ,επιθετικο, εξεγερσιακό.
Και η γυναίκα - πόρνη με την κατακραυγη και τη δημοσια καταρα, με την ύβρη και την απορριψη, με την τρελα και τον αγαπητικο, με την αστυνομια και τα δεκαεξαωρα δουλειας, με τα μπουζουκια και τις οικογενειακες υποχρεωσεις με τις φυλακες και τα προστιμα, με τους καθε λογης εκμεταλλευτές της, σε ενα κοσμο νομιμοτητας - παρανομιας με μια σχιζοφρενικη φυση στα κράσπεδα του κοινωνικου σωματος ή μάλλον στη γεωγραφική του καρδια.

Τα κορίτσια που περιγράφουν την ιστορία τους είναι τα εξής...

1). Κασσιανή, 36 χρονών.
2). Βανέσα, 19 χρονών.
3). Κάτια, 26 χρονών.
4). Μυρτώ, 20 χρονών.
5). Ντίνα, 42 χρονών.
6). Δήμητρα, 27 χρονών.
7). Πόπη, 31 χρονών.
8 .  Φωφώ, 25 χρονών.
9). Μαρία, 26 χρονών.
10). Έλενα, 31 χρονών.
11). Μάγδα, 51 χρονών.

[Orgasmo nero]

Ένα κάλτ διαμάντι του 1982...



Παραθέτω απόσπασμα πορνικής λογοτεχνίας των 80's...   

Μονόλογος μιας πουτάνας           Να 'μαι πάλι 7 η ώρα, χειμώνας καιρός  -Νοέμβρης- στα στενά. Μέσα στο Μοναστηράκι. Είμαι έτοιμη να εκδοθώ... Η μέρα μου, η κάθε μέρα μου, αρχίζει με σκατά. Οι κυρίες της αυλής μου -της πολυκατοικίας μου- έχουν φροντίσει γι' αυτό. Μισοδεμένες σακούλες, ριγμένα εντόσθια από κότες, κωλόχαρτα, γάζες, σάπιες ντομάτες, όλα αυτά τα νοικοκυριά των καθωσπρέπει κυριών, που δε γελούν για να μην κάνουν ρυτίδες, μου λένε κάθε δεύτερη μέρα «Καλημέρα!». Στην τσάντα μου έχω πάντα ένα μπουκαλάκι με κολόνια. Για να τη βάλω ...αργότερα. Μπαίνω στην Αδριανού. Δεξιά μου ψόφιες γάτες κάτω απ' τις μουριές. Πιάνω τη μύτη μου. Κρατάω την αναπνοή μου. Αριστερά μου σάκοι, σακούλες, καφάσια γεμάτα βρώμα και χορτασιά. Είμαστε ένα ευημερόν Κράτος! Να η απόδειξη. Οι αριθμοί είναι περιττοί. Οι στατιστικές άχρηστες. Να! Πάτησα σκατά. Ήτανε φρέσκα. Ανθρώπινα, όχι καβαλίνες. Πώς δε σκοτώθηκα; Τα παπούτσια μου ξαναπατούν  -πόσες φορές έχει γίνει αυτό;- στα νερά που ολημερίς, παντοτινά, τρέχουν από ένα σωλήνα στο τέλος της Αδριανού. Γιατί τρέχει πάντα αυτό το νερό; Δεν ξέρω. Να πεις τουλάχιστον πως παρέσερνε μαζί του και τις βρωμιές μας. Έτσι τρέχει αιωνίως, χωρίς σκοπό. Χωρίς λόγο. Μπορεί κάποιος αρμόδιος ποτέ να μην το είδε; Γιατί κι εγώ που το βλέπω και αγαναχτώ το είπα σε κανένα; Το γραψα σε καμιά εφημερίδα; Αδιαφορώ! Κοιτάζω τη δουλειά μου. Το «δε βαριέσαι» το μαθα να το λέω σαν την προσευχή μου κάθε βράδυ, όταν ήμουνα μικρή. Λέω λοιπόν: Δε βαριέσαι, ας γίνουν τούμπανο και θράκα τα πάντα. Εγώ να 'μαι καλά! Μετά περνάω λίγη κολόνια στα μαλλιά κι ας λένε οι άλλοι, οι ειδικοί να τη βάζουμε στο δέρμα. Τέλος πάντων! Μια γυναίκα που κάνει τη δουλειά μου πρέπει να κλείνει μάτια κι αυτιά. Ν' αδιαφορεί. Να υποκύπτει. Εσείς είστε σε άλλη κατηγορία. Ανήκετε στον άντρα σας ή στον εαυτό σας , ας πούμε! Εγώ ανήκω σ' όλους. Στο κοινό μου, όπως θα λεγε μια τραγουδίστρια χωρίς χρυσά δόντια στην πρόσοψη. Πέρασα από τ' αφεντικό μου. Θέλει να γίνει η δουλειά γρήγορα. Βιάζεται. Μάλιστα μου κανε και υποδείξεις. Πρέπει να διορθώσω λίγο τις εκφράσεις μου, χωρίς προς Θεού ν' αλλάξω το στυλ μου. Τον άκουσα κι έφυγα. Μ' ένα αφεντικό ή συμφωνείς ή το βουλώνεις. Είχα το βιβλιάριο μαζί μου. Το βιβλιάριο υγείας εννοώ. Τελικά δεν πήγα στον γιατρό. Τέσσερις μέρες το κουβαλούσα. Πάντα κάτι μου συμβαίνει κι αναβάλλω ...γι' αύριο.  «Κάλλιο σήμερα παρά αύριο, κάλλιο αύριο παρά ποτέ», αυτό το δόγμα τελευταία όλο τ' αγνοώ. Πού πέρσυ, πρόπερσυ! Έμπλεξα βλέπετε μ' αυτή την παλιοδουλειά! Άμα εκδίδεσαι βρίσκεσαι διαλυμένη, μασημένη, φτυσμένη, χωνεμένη σ' όλα τα στόματα. Γίνεσαι απόπατος κι απάνω σου χέζουν όλοι κι όλες. Πάει κι ο γιατρός ... Εντάξει, εκδίδεσαι! Μα ξεκίνησες τίμια. Τόσο κύριε η ταρίφα. Λίγη, λίγη. Μα ποτέ άτιμα. Θα μου πεις βέβαια πως τα λεφτά δε βρωμάνε. Κι ας βγαίνουν από σκατά, από φόνους, από ναρκωτικά. Κάνεις μια έτσι, χαϊδεύεις το χιλιάρικο, το βάζεις στην τσαντούλα σου και κει να δεις μυρωδιά. Γιασεμί, Μπουγαρίνι...  Η προώθηση; Ποια προώθηση ρε μαλάκα; Τ' αφεντικά για σένα θα δουλεύουν νομίζεις; Εσύ θα δουλεύεις γι' αυτά. Και μάλιστα κατά παραγγελία! Τα ποσοστά; Ξανά η γλύκα του χρήματος. Είναι δύσκολο ν' αρνηθείς τα λεφτά όταν η μέρα σου αρχίζει με σκατά, ανακατεύεσαι μ' αυτά και το βράδυ θέλεις να μοσχοβολάς... Ξανακατέβηκα την Αθηνάς. Πέρασα μπροστά απ' τα ξενοδοχεία. Ξέρετε ποια εννοώ. Εκεί που εκδίδονται κάποιες άτυχες γυναίκες , νιές, γριές. Εσείς δεν είστε μέσα σ' αυτές. Και μόνο γι' αυτό είστε τυχερές. Το ότι είστε υπερήφανες γι' αυτό, ε αυτό το ξέρω! Το διαλαλάτε συνέχεια. Περνώντας μπροστά απ' αυτά τα ξενοδοχεία, φορτωμένες ψώνια για την οικογένεια, από την κεντρική αγορά για πιο φτηνά, βλέπω πώς τις κοιτάτε. Όλα τα χει το βλέμμα σας. Και περιέργεια και φόβο και λύπηση και ντροπή. Έλεος δεν έχει. Εσείς είστε στις ευνοημένες από την κυρά Τύχη. Κοιτάζω την κυρούλα που είναι μπροστά στην πόρτα του ξενοδοχείου... Σε τίποτα δεν διαφέρει από τη θεία μου, νοικοκυρά γυναίκα αυτή. Μήπως έχετε μείνει στη φιλοσοφία πως οι πουτάνες βάφονται; Πλανάσθε αγαπητές μου κυρίες! Σήμερα οι πουτάνες δεν βάφονται. Αυτό το κάνουν οι άλλες γυναίκες, που δεν έχουν καμιά σχέση με το επάγγελμα. Εγώ ζω ανάμεσα σ' αυτές τις γυναίκες. Ελάχιστες βάφονται. Κι όσες το κάνουν γίνεται σπάνια και μπορώ να πω, διακριτικά. Ίσως για να βγάλουν από πάνω τους την προϊστορία. Ίσως γιατί θέλουν να ξεχωρίζουν. Ίσως γιατί δεν έχει μείνει ίχνος ενδιαφέροντος για τον εαυτό τους. Ίσως... ίσως... Τόσα «ίσως» είπα. Και δεν είπα μια σωστή κουβέντα. Μια μόνο λέξη χωρίς «ίσως» : ΜΟΝΑΞΙΑ.                                                                                                                        Μποντούα Σελλά, «Κυρίες μου ...εκδίδομαι»

[DON GIOVANNI]

Σχετικό - άσχετο  αλλά  το  παραθέτω  όπως  καί να΄χει   ;D . :

Λιλή Ζωγράφου - Επάγγελμα Πόρνη

Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε τρεις ενότητες που φέρουν τους χαραχτηριστικούς τίτλους: "Της Χούντας", "Της μοναξιάς" και "Της τρυφερότητας".

Η Λιλή Ζωγράφου μας διηγείται σκληρές, τραγικές, αλλά και ολίγον αστείες ιστορίες που έχουν σαν κύριο θέμα τους τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πονά, που ματώνει, που ζει, που γλεντά. Κάποιες απ' αυτές ίσως σου θυμίσουν κάτι, κάτι που συνέβηκε σε σένα ή και στο διπλανό. Άλλες θα σε εξοργίσουν, κι άλλες θα σε κάνουν να χαμογελάσεις. Με το δικό της τρόπο η συγγραφέας σε παίρνει απ' το χέρι και σε ξεναγεί σε διάφορες μικρές ζωές. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την ακολουθήσεις.

ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Πόρνη

Ε, σ' αυτή την ιστορία πέφτει ΤΟ γέλιο. Η συγγραφέας μας αφηγείται τις προσπάθειες που κατέβαλε κάποια περίοδο στην εποχή της χούντας για να ανανεώσει το διαβατήριό της. Κι αφού είδε κι αποείδε ότι δε γινόταν τίποτα, μια και δεν την... αναγνώριζαν σα δημοσιογράφο, κι αφού κατάλαβε ότι διαβατήριο δε θα έβλεπε, συμπλήρωσε τη σχετική αίτηση κι εκεί που αναγραφόταν ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ έγραψε: Πόρνη. Κι έμειναν κόκκαλο τα χουντοπιόνια. Η Λ. Ζ. δε χάνει την ευκαιρία να "θάψει" και κάποιους δημοσίους υπαλλήλους: "Απ' αυτούς που διορίζονται σε κάποια δημόσια υπηρεσία και προσδιορίζονται από το ξύλινο τραπέζι που τους φιλοξενεί μια ζωή αμετακίνητους". Αυτούς τους ίδιους που σκέφτονται: "Με διατάζουν, άρα υπάρχω".

Ο τρόμος

Εδώ έχουμε μια τραγική ιστορία. Μιλάει για μια μοναχική ηλικιωμένη γυναίκα που πάει στο περίπτερο για ν' αγοράσει εφημερίδες κι έναν αναπτήρα. Ο περιπτεράς της είπε πως αναπτήρα δεν έχει, και να πάει να πάρει από ένα περίπτερο πιο κάτω. Κίνησε λοιπόν με τη συνοδεία του σκύλου της. Μα, ιδιοκτήτης σε κείνο το περίπτερο είναι ένας πραγματικός τραμπούκος, χαφιές της χούντας, και προσπαθεί να τη διώξει κακήν κακώς προτού καν του πει τι θέλει. Κι επειδή εκείνη δε φεύγει, τη χαστούκιζει. Καλεί λοιπόν η γυναίκα την αστυνομία και προτού περάσει πολύ ώρα μετατρέπεται από θύμα σε θύτη, αφού οι άλλοι χαφιέδες της περιοχής σπεύδουν να στηρίξουν το δικό τους "άνθρωπο".

Κινδυνεύει η ζωή

Το καλοκαίρι του 2000, αν δεν κάνω λάθος, βούιξαν τα ΜΜΕ για τη σύλληψη κάποιου ψυχίατρου Λυμπέρη, ιδιοκτήτη Ψυχιατρικής Κλινικής που συνελέφθηκε για υπόθεση σχετιζόμενη με ναρκωτικά. Η Λιλή Ζωγράφου, μιλά σ' αυτή την ιστορία που πρωτοεκδόθηκε στα 1978, για την κλινική του κ. Λυμπέρη, όπου τη μετέφεραν για θεραπεία μετά από απόπειρα αυτοκτονίας, και όπου υπέστη βιασμό. Σύμφωνα μάλιστα με τη μαρτυρία νεαρού υπαλλήλου, όπως τη μεταφέρει η ίδια συγγραφέας, θα προσπαθούσαν να την "τρελάνουν" με κάθε τρόπο για να την κρατήσουν για περισσότερο καιρό εκεί. Το πως δεν ανακάλυψαν τα τσακάλια των ΜΜΕ αυτή την ιστορία είναι απορείας άξιον! Κάθε άλλο σχόλιο είναι περιττό. Αλλά το να σας μεταφέρουμε κάποια λόγια της Λιλής, δεν είναι καθόλου περιττό: ""Ζούσα σαν αιώνια και ταυτόχρονα σαν να μην υπήρχε αύριο. Η απληστία μου για χαρά έπρεπε να κορεστεί στο σίγουρο σήμερα", "Είκοσι εφτά χρόνια τώρα, απ' όταν αντάρτεψα εγκαταλείποντας την οικογένειά μου και νομοθέτησα τη ζωή μου, περπατώ σ' ένα τεντωμένο σκοινί. Και οι ακροβάτες, ξέρετε, πρέπει να 'ναι νηστικοί για να 'ναι κι ανάλαφροι κάνοντας το νούμερό τους. Αυτό το 'λεγα ελευθερία. Την ισόβια πείνα μου. Για πόσα πράματα δεν έπεισα τον εαυτό μου ότι είναι περιττά", "Είμαι λεύτερος γιατί έχω απόλυτη επίγνωση της μηδαμινότητάς μου. Η απουσία μου δε θ' αφήσει κανένα κενό πουθενά, σε κανένα, άτομο, χώρο, ιστορία.", "Η λευτεριά δεν είναι προνόμιο για ζωή, αλλά διαβατήριο για το θάνατο", "Η πείνα, όταν δεν έχει αντίπαλο την ψυχή σου, την πίστη σου, την ελπίδα, τρέφεται από τη στέρησή σου, απλώνοντας τεράστια πλοκάμια που σου πιέζουν το μυαλό και σου κόβουν τα πόδια. Ζεις, σκέφτεσαι, αγαπάς, απελπίζεσαι με το στομάχι σου".

ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΙΑ

Τα ίχνη

Μια μοναχική γυναίκα βγαίνει για να πάρει εφημερίδες, αλλά επιστρέφοντας στο σπίτι βλέπει μπροστά από την εξώπορτά της ίχνη από τις σταγόνες της βροχής που άφησε η ομπρέλα κάποιου επισκέπτη και θρηνεί που δεν τον πρόλαβε.

ΜΟΝΑΞΙΑ ΔΥΟ

Δυο χαμόγελα: δραχμαί 307

Μια φτωχή κοπέλα που αγαπά τα βιβλία πολύ, αλλά τα λεφτά της δεν της φτάνουν καλά καλά για φαγητό, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της να μην μπει σ' ένα βιβλιοπωλείο για ν' αγοράσει ένα βιβλίο που θέλει. Αλλά, όχι μόνο δεν αντιστέκεται στον πειρασμό, αλλά αγοράζει και άλλα δύο βιβλία, και βγαίνει από κει ένα μεγάλο χαμόγελο. Το στομάχι μπορεί να περιμένει...

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΡΙΑ

Κάπως έτσι δικαιώθηκε ο Άγιος Χαράλαμπος

Μια μοναχική γυναίκα που έχει μοναδική παρέα τη γάτα της, περιμένει απεγνωσμένα κάποιον, οποιοδήποτε, να την επισκεφτεί. Ανήμερα της γιορτής του Άγιου Χαράλαμπου, το όνειρό της πραγματοποιείται, αλλά δε θ' αργήσει να μετατραπεί σ' εφιάλτη.

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Ένας γέρος κι άλλος γέρος κι άλλος γέρος

Η ιστορία ενός ηλικιωμένου κ. Αντώνη, ενός αμετανόητου τζογαδόρου που τα χάνει όλα στα χαρτιά, ακόμη και τη σύνταξή του, ακόμη και τους φίλους του. Τώρα πια κανείς δεν τον δανείζει, κι αφού δεν έχει άλλη επιλογή επισκέπτεται το μοναδικό φίλο που του απομένει, τον τυφλό Στέφανο.

ΤΗΣ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑΣ

Θεοδούλα, αντίο

Αυτή είναι η ιστορία του μυθιστορήματος "Η γυναίκα σου η αλήτισσα" υπό μορφή διηγήματος.

Στη δέκατη τέταρτη καλύβα της Μαρίας και του Σταύρου

Ένας άντρας επιστρέφει στο χωριό του μετά από πολλά χρόνια στη Γερμανία. Η γυναίκα του τον υποδέχεται με αγάπη, αλλά... μουδιασμένη, και του ομολογεί ότι στη διάρκεια της απουσίας του... γέννησε ακόμη ένα παιδί.

Μια γυναίκα

Η ιστορία μιας γυναίκας που τη θαύμαζαν όλοι οι νεαροί της περιοχής. "Ελάτε να κάνουμε ένα όνειρο" τους έλεγε, και κείνοι έτρεχαν. Και τους μάθαινε για τη λευτεριά: "Η ελευθερία ξεκινά απ' αυτό: Να 'σαι πάντα στις διαστάσεις σου, ανεξάρτητα από τη φιλοδοξία να τις μεγαλώσεις, πράγμα που εξαρτάται μόνο από σένα. Ούτε και να προσποιείσαι τον πιο μικρό ή τον πιο μεγάλο. Η ταπεινοφροσύνη, αν είσαι μικρός, είναι δουλοπρέπεια, αν είσαι μεγάλος υποκρισία. Να 'σαι περήφανος. Η περηφάνια ταιριάζει σ' όλα τα αναστήματα". Και για την: "Αιωνιότητα (που) δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο -γιατί τότε θα 'χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες- αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα. Ο ερωτικός σπασμός είναι αιωνιότητα, κι ας μην αποτυπώνεται πουθενά αυτός".

Τζίλντα κυρά μου

Η Τζίλντα είναι ένα καθώς πρέπει κορίτσι που δουλεύει σαν καθαρίστρια σε μια δημόσια υπηρεσία. Τίποτα συναρπαστικό δε συμβαίνει στη ζωή της, μέχρι που της προξενεύουν ένα γαμπρό, τον οποίο παντρεύεται στο πι και φι. Έλα όμως που ο τύπος δεν είναι σόι πράμα!

[Orgasmo nero]

Προσκυνώ την απόλυτη καλτήλα των 80's...   

Τι ήταν τα ΚαμάκιαΚοινοί θνητοί κι αυτοί. Ένα Καμάκι δε χρειάζεται δα και πτυχίο ΑΕΙ ή ιδιωτικού ΙΕΚ. Σίγουρα δε θα πρέπει να τον ενδιαφέρει τι θα πει η γειτονιά και να αγνοήσει την παροιμία "παπούτσι απ' τον τόπο σου". Άλλωστε, υπάρχει και κάποια άλλη που λέει πως "το ξένο είναι πιο γλυκό". Πότε έδρασαν Η εποχή της μεγάλης ξενομανίας ήταν η εικοσαετία '63-'83. Τότε υπήρχαν οργανωμένες ομάδες που λίγο έλειψε να φτιάξουν συλλόγους με καταστατικό και εκλογές για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου. Ίσως για την παρακμή τους να έφταιξε και η διαφήμιση με τον "Eισαγόμενο" και το σλόγκαν "O επιμένων ελληΝΙΚΑ". Να τουςέπιασε δηλαδή εθνικιστική ευθιξία. Εντάξει και το AIDS ήταν ένας σοβαρός λόγος. Αλλά μην ξεχνάμε πως και τα ντόπια κορίτσια τα τελευταία χρόνια άφησαν τη σταυροβελονιά για το φτιάξιμο της προίκας τους και βγήκαν απ' το σπίτι. Και στο Σύνταγμα, και στη Μύκονο,και στη Ρόδο και σ' όλη την Ελλάδα πλην Χερσονήσου του Άθω τα Καμάκια μεσουρανούσαν. Όμως, κακά τα ψέματα, τα δικά μας παιδιά είχαν το καλό όνομα. Και για να είχαν το όνομα πιθανόν να είχαν και τη χάρη. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είναι τυχαίο πως εδώ ήρθε ο Όμηρος Ευστρατιάδης για να γυρίσει την γνωστή ταινία με τον Ψάλτη. Ούτε πως ο Βασιλικός στο Ναύπλιο έγραψε το βιβλίο του. Κάτι θα ήξεραν κι αυτοί. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε αν εδώ γράφτηκε και το άσμα "...τι θα κάνετε το βράδυ, ντου γιου λάικ φροϊλάιν δι γκρις"... H A΄ Εθνική Υπήρχαν Καμάκια και καμάκια. Κάποιοι που κατείχαν διπλώματα και κάποιοι άλλοι εντελώς ερασιτέχνες που τις περισσότερες φορές έτρωγαν χυλόπιτα και από τις πιο άσχημες και "νηστικές" τουρίστριες. Αυτοί ήταν τα λεγόμενα "χωριουδάκια". Β΄ διαλογής. Καμιά φορά μάλιστα, οι ανοιχτόκαρδοι "επαγγελματίες", εφόσον είχαν μεγάλη ουρά στη λίστα αναμονής, μπορεί να έστελναν και σ' εκείνους κανένα ...ξεροκόμματο. Κάποιοι από αυτούς που διέπρεψαν και δόξασαν τον τόπο μας ήταν: Ο Άλκης Κατσουλιέρης, επονομαζόμενος και "Aρχηγός", o Βαγγέλης ο Ζιβάγκος, ο Στελάρας, ο Μάικ ο Χαχαμάς, ο Σπύρος ο Κοσκινάς, ο Χάρης Χρυσός, ο Όττο, ο Κώστας Ψωμαδάκης, ο Γιώργος Γαλιώτος, ο Κάλτσας, ο Τόνι απ' το Τολό, ο Λιολιός. Όχι μόνο Ναυπλιώτες αλλά και Αργείτες. Ο νονός τους... Αρχικά οι γκρικ λάβερς ονομάζονταν "Xταπόδια" ή "Οκτάπους", επειδή ήταν όλοι κι όλοι οκτώ στο σωματείο. Έπειτα όμως βγήκαν στο κουρμπέτι και τα "Xωριουδάκια" που προαναφέραμε. Έπρεπε να αλλάξει το όνομα. Το "τριαντάφυλλα" θα ήταν λίγο φλώρικο, το "σαρανταποδαρούσες" πάλι ολίγον αηδιαστικό και έτσι ονομάστηκαν προσωρινά "Kαμικάζι".Mια μέρα του 1972, στο καφενείο του Φασαρία στο Άργος, μετά από πολύ παίδεμα του μυαλού του και ενώ είχε ...ρεπό, ο Άλκης Κατσουλιέρης κατέβασε μια φαεινή ιδέα. Λέει στον Χαχαμά: "Πώς σου φαίνεται το «Καμάκια»; Έχει σχέση με ψάρεμα και με καρφώματα". Αργότερα, ο Βασιλικός έδωσε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο του και τους έμαθε όλη η πλάση. Τόποι δράσης Οι δρόμοι, οι παραλίες, οι ψαροχασαποταβέρνες, τα δημόσια ουρητήρια, μέχρι και το Θέατρο Επιδαύρου ήταν τα σημεία συνεύρεσης. Το Ναύπλιο ήταν ασφαλώς η "πρωτεύουσα" όμως και στις Μυκήνες να πήγαινες ή στο ΚΤΕΛ του Άργους κάτι θα τσίμπαγες. Η δεύτερη πράξη του έργου παιζόταν σε κάποιο καφεζαχαροπλαστείο με πολλά βαρύ και όχι ή γλυκό του κουταλιού. Αν ήταν αργά, υπήρχε και ο «Ζορμπάς», κορυφαίο «πολιτιστικό κέντρο» της εποχής. Η τρίτη, που αλλού; Σε ξενοδοχείο ή κάτω από τον έναστρο καλοκαιρινό αργολικό ουρανό.Βέβαια δεν ήταν μόνο οι τουρίστριες που ήθελαν να δουν τη μετενσάρκωση των αγαλματιδίων με τους Σάτυρους του Διονύσου. Το αρχαίο ελληνικό κάλος το ζήλευαν και κάποιοι άνδρες (με δέλτα). Γι' αυτούς τα πράγματα ήταν δύσκολα. Αγγούρια θα λέγαμε στην καθομιλουμένη. Η μεγάλη πλειοψηφία των Καμακίων αρκούνταν στα φυσιολογικά. Ε, να μην τους βγει και το όνομα. Για μια υπόληψη ζούμε. AIDS, μια άγνωστη λέξη Φυσικά η ασθένεια του αιώνα μας ήταν άγνωστη την εποχή εκείνη. Πάντως δεν είχε αναφερθεί κανένα κρούσμα κάποιου άλλου αφροδίσιου νοσήματος. Και το κυριότερο; Οι περισσότεροι δεν έκαναν χρήση προφυλακτικού. Αν αναλογιστούμε ότι μπορεί κάθε μέρα να καμάκωναν δυο-τρεις φορές, φανταστείτε κατά πόσο έχουν βοηθήσει στην αύξηση του πληθυσμού της Βόρειας Ευρώπης. Το επάγγελμα - λειτούργημα του Καμακίου καταλαβαίνετε πως ανήκει στην κατηγορία των εποχιακών. Το χειμώνα λόγω έλλειψης τουρισμού υπήρχαν αναδουλειές. Όμως, όπως ο μέρμιγκας στο γνωστό παραμύθι ήξεραν να κρατούν καμμιά καβάτζα. Όλο και κάποια ρομαντική ψυχή θα ήθελε να μείνει κοντά τους για να γνωρίσει καλύτερα την Ελλάδα και τις ομορφιές της. Καψόνια στους νέους Κάθε νέο Καμάκι που έβγαινε στην πιάτσα λάμβανε την καχυποψία των παλαιότερων, που ως γνωστόν από το στρατό, είναι αλλιώς. "Ε, όχι και να καμακώσει το ψάρι κι εμείς να μείνουμε ρέστοι", έλεγαν μεταξύ τους... Η πιο συνηθισμένη φάρσα ήταν να του ρίξουν πυροφάνια ή στρακαστρούκες στο τραπέζι όπου καθόταν με τις τουρίστριες. Αυτές το έβαζαν στα πόδια. Σε γενικές γραμμές πάντως, μεταξύ συναδέλφων υπήρχε αλληλεγγύη. Πολλές φορές οι έχοντες δύο χιτώνες έδιναν τον ένα στους μπακούρηδες. Κάποια άλλη φορά, θα ανταποδιδόταν η ευεργεσία. Λίγες ήταν οι φορές που Καμάκια είχαν απασχολήσει την Αστυνομία με "εμφύλιες συγκρούσεις". Ακόμη και το δικό τους επάγγελμα διεπόταν από κανόνες δεοντολογίας. Εθνικό Κεφάλαιο Φυσικά βοήθησαν οικονομικά την περιοχή. Τα γκρικαρτάδικα, τα ξενοδοχεία, τα κάμπινγκ, όλα τα μαγαζιά (πλην των οίκων ανοχής) ανέβασαν τα έσοδά τους. Οι τουρίστριες αύξησαν τις ημέρες παραμονής στον τόπο μας και έρχονταν και το επόμενο καλοκαίρι κάνοντας την απαραίτητη διαφημιστική καμπάνια στις φιλενάδες τους. Αν τα Καμάκια έπαιρναν ποσοστά από τα μαγαζιά θα πρέπει να είχαν γίνει Ωνάσηδες. Κακώς ο ΕΟΤ δεν τους ανακήρυξε εθνικούς ευεργέτες, δεν τους έστησε το μνημείο του αγνώστου καμακίου, στο Σύνταγμα, όπου κι εκεί μεσουράνησαν.. Σήμερα, κάποια από τα μεγάλα Καμάκια (Όττο, Ζιβάγκος, Στελάρας, Λιολιός) έχουν αφήσει τα εγκόσμια. Οι υπόλοιποι είτε έχουν σοβαρευτεί, είτε συνεχίζουν σε ερασιτεχνικότερα πλαίσια. Κάποιοι, (οι περισσότεροι) έχουν φτιάξει οικογένειες, φυσικά με αλλοδαπές. Πολλοί ζουν στην Γερμανία, την Ελβετία, την Αγγλία και κάπου - κάπου μας επισκέπτονται για να θυμηθούν τα παλιά...

[DON GIOVANNI]

Το μπουρδέλο
Ηλίας Πετρόπουλος

«Από μιας ξαρχής θα κάνω την διευκρίνιση. Σ' αυτή την μελετούλα δεν θα εκθέσω, γενικώς και αορίστως, το θέμα της πόρνης. Ούτε -πολύ περισσότερο- το μέγα φαινόμενον της πορνείας. [...] Εδώ θα προσθέσω πως η πόρνη ασκεί ένα κοινωνικό λειτούργημα, και δη υψίστης σημασίας. Και, βεβαίως, δεν χρειάζεται να δηλώσω ότι λατρεύω τις πουτάνες.

Το πεδίον τής πορνείας είναι τόσο μεγάλο πού μπορεί να καταπιεί όλη την ανθρωπότητα. Δεν θα διολισθήσω προς μίαν έρευναν, όπου θα πνιγότανε κι ο μεγαλύτερος συγγραφέας. Θα μιλήσω, κυρίως, για τούς οίκους ανοχής, όπως τους εγνώρισε η γενιά μου. Θα μιλήσω, κυρίως, για τις πόρνες των νομίμων μπορντέλων τής Ελλάδος.

Είναι αυτονόητον ότι θα πρέπει να μιλήσω, κάπως, και για ορισμένα παράλληλα φαινόμενα. Θα προσπαθήσω να αποφύγω τους, σχεδόν αναγκαίους, πλατιασμούς. Ωστόσο, ξέρω εκ των προτέρων πως η παρούσα μελέτη μου θα 'χει μια παραμορφωμένη ταξινόμηση και οικονομία ύλης. Δε γινότανε αλλιώς.

Αν αυτό το βιβλίο είναι βαρετό, ζητώ συγνώμη.
Αν αυτό το βιβλίο είναι χυδαίο, επίσης ζητώ συγνώμη».
Ηλίας Πετρόπουλος, απ' τον πρόλογο του βιβλίου

[Orgasmo nero]

H γνωστή τρανσέξουαλ Ευα Κουμαριανού τα λέει όλα... 

Βιβλίο - εφιάλτης για πολλούς... 

Τρέμε... κοσμική Αθήνα! Ηθοποιοί, τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, αλλά και κάθε λoγής celebrities «περνούν» από τις σελίδες του βιβλίου της Εύας Κουμαριανού «Το ταξίδι της ζωής μου». Η γνωστή τρανσέξουαλ τα είπε όλα: Κάθε σελίδα και μία αποκάλυψη, καθώς η ίδια περιγράφει με γλαφυρό ύφος καυτές ερωτικές βραδιές που έζησε με δημοφιλή πρόσωπα της εγχώριας showbiz (που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν... υπεράνω υποψίας), ενώ δεν διστάζει να αποκαλύψει και... γαργαλιστικά περιστατικά, που έλαβαν χώρα στα παρασκήνια της νυχτερινής ζωής της πρωτεύουσας, αλλά και των τηλεοπτικών πλατό. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις δεν διστάζει να κατονομάσει ακόμη και πρόσωπα που, σύμφωνα με την ίδια, έπαιξαν... σκοτεινό ρόλο στη ζωή ανθρώπων, οι οποίοι στο παρελθόν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Ο άτακτος ξενοδόχος Πίσω στις εποχές που ως τρανσέξουαλ δούλευε... χορεύτρια σε μπαλέτο μαζί με άλλες γυναίκες και για ένα διάστημα έκανε και την τραγουδίστρια στη Χαλκίδα «μαζί με μία μεγάλη τραγουδίστρια, που η φωνή της έφερνε στη Σακελλαρίου». Η δεύτερη ξεμυαλίστηκε με έναν γνωστό τραγουδιστή κι έφυγε από το μαγαζί, με αποτέλεσμα να τη διώξουν κι εκείνη. Η Εύα, επιστρέφοντας στο τοπικό (πολύ γνωστό) ξενοδοχείο της εποχής, όπου διέμενε, αφού δεν είχε να πληρώσει τον ξενοδόχο, σκέφτηκε να πετάξει τη βαλίτσα της από τον έβδομο όροφο, όπου ήταν το δωμάτιό της, και να την κοπανήσει με... ελαφρά πηδηματάκια. Ελα όμως που ο ξενοδόχος την τσάκωσε και, για να μην πάρει την Αστυνομία, προτίμησε να κάνει σεξ μαζί του. «Με πήγε λοιπόν στη ρεσεψιόν από πίσω, κάθεται αυτός, κι εγώ πίσω από τον πάγκο αρχίζω τη δουλειά. Ηταν τόσο γελοία η εμπειρία, διότι καθ' όλη τη διάρκεια που εγώ έπαιζα τα... πνευστά, εκείνος απαντούσε στα τηλέφωνα. Ευτυχώς έδωσα τη... συναυλία μου επιτυχώς και έπειτα από αυτό με άφησε να φύγω...» αναφέρει η ίδια με χιούμορ. Η Αλόμα και ο Μπίλι Στη δεκαετία του '70, όταν οργίαζαν τα πορνό, η Κουμαριανού συμμετείχε σε μια τέτοια καυτή ταινία με τον τίτλο «Τα μεγάλα καμάκια των τραβεστί», στην οποία πρωταγωνιστούσε η θρυλική τραβεστί Αλόμα. Ο πρωταγωνιστής ήταν ένας νεαρός ηθοποιός, ο Βασίλης, ο οποίος (για κακή του τύχη) στα γυρίσματα είχε προβλήματα στύσης. Η Αλόμα ήταν εκείνη που αναλάμβανε να τον βάλει και πάλι στο ερωτικό κλίμα: «Ο Βασίλης έπειτα από καιρό έγινε Μπίλι, τραβεστί πρώτα, και μετά έκανε και αλλαγή φύλου και απ' ό,τι έμαθα πέθανε από μπαρό (AIDS)...» αποκαλύπτει και παραθέτει στη συνέχεια πολλές γαργαλιστικές λεπτομέρειες από τα γυρίσματα των εν λόγω ταινιών, που διασκέδασαν (με cult διάθεση) τη νεολαία της εποχής. Η Χειλουδάκη, η Γιάννου και η... Φιλίππα Μάθιους Οι επαφές της με άλλες γνωστές τρανσέξουαλ ήταν αρμονικές, αλλά συχνά και περιπετειώδεις. Ειδικά με την Τζένη Χειλουδάκη είχε έναν καλλιτεχνικό ανταγωνισμό την εποχή που είχε σχέση με τον εισαγγελέα Σακελλαρόπουλο και το όνομά της έπαιζε στα κανάλια και όχι μόνο. Μάλιστα η Κουμαριανού υποστηρίζει ευθέως ότι «η Χειλουδάκη έδωσε το σκάνδαλο στα περιοδικά για προβολή της». «Εκείνο τον καιρό κι εγώ κι η Τζένη ταξιδεύαμε αρκετά γιατί μας ζητούσαν. Η Τζένη όμως έκανε αρπαχτές. Δεν έκανε και τίποτα σοβαρό, πήγαινε στα κλαμπ, έβαζαν το τραγούδι της "Γεια σου, κύριε εισαγγελέα" και καθόταν και δειχνόταν. Θυμάμαι κι ένα περιστατικό στο Κιλκίς, όπου έτυχε να είμαστε σε δύο διαφορετικά κλαμπ την ίδια μέρα». Ωστόσο αναφέρεται με πολύ καλά λόγια στην Αντζελα Γιάννου (που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάιο) και κατονομάζει δύο από τους ανθρώπους που, όπως λέει, την εκμεταλλεύτηκαν. «Η Αντζελα Γιάννου, πολύ καλό παιδί, δυστυχώς όμως δεν είχε το μυαλό που θα έπρεπε. Ο Σπύρος Ρέβης την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον και ύστερα την παράτησε. Μάλιστα, είχε μπλέξει κάποια περίοδο στα ναρκωτικά, εκεί τα έχασε όλα. Ενας γνωστός τραγουδιστής τής είχε πει να της βγάλει CD και της πήρε 12.000.000 γι' αυτό - θα λεγόταν "Γυναίκα του 2000". Είχε βέβαια αρκετά χρήματα. Παλιότερα είχε γυρίσει και πορνό, είχε αποκτήσει έναν οίκο ανοχής που έβγαζε τρελά χρήματα». Επίσης αναφέρεται στο γνωστό σολάριουμ της Εμινέ, «μιας τρανσέξουαλ που χωνόταν σε όλα τα events και ήταν παρούσα και στην εκδήλωση η οποία δόθηκε προς τιμήν της Dana International όταν είχε έρθει στην Ελλάδα μετά τη νίκη της στη Γιουροβίζιον. «Αυτή είχε αποκτήσει ένα σολάριουμ στο σπίτι της κι εγώ της έδινα πεντακόσιες δραχμές για να πηγαίνω να το χρησιμοποιώ. Φυσικά, δεν ήξερα το πονηρό της το μυαλό. Αυτή έπαιρνε πελάτες και τους έλεγε ότι είχε ένα διάσημο μοντέλο μέσα κι ότι με κάποια χρήματα θα μπορούσαν να με δουν. Εγώ, απονήρευτη, δεν καταλάβαινα τίποτα και ευτυχώς που έκανα πάντα με μαγιό. Οταν τελικά το αποκάλυψε, μου είπε ότι έλεγε στους πελάτες ότι έχει τη Φιλίππα Μάθιους». Ο «Σπάρτακος» του Ψωμιάδη  Η Εύα Κουμαριανού στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα gay bars ήταν της μόδας, βρέθηκε να δουλεύει στο πιο hot bar του είδους, που δεν είναι άλλο από το πολύ γνωστό «Σπάρτακος», στο οποίο συγκεντρωνόταν η κοσμική Αθήνα της εποχής. Εκεί της δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει γνωστά ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου, τα οποία... ξεσάλωναν τα βράδια βγάζοντας τον κρυφό gay εαυτό τους. Οπως λέει όμως, οι άλλοι εργαζόμενοι την πίεζαν να γίνει... κλέφτρα. «Το μαγαζί ήταν του Μάκη Ψωμιάδη και ένα απόγευμα με παίρνει τηλέφωνο ο τσεκαδόρος του μαγαζιού και μου λέει: "Ο μεγάλος θέλει να δουλέψεις στο μαγαζί". Κι έτσι μου πρότεινε τη δουλειά στο μπαρ. Με έβαλαν να δουλέψω με τον Δημήτρη και τον Ανδρέα, δύο όμορφα παιδιά. Το τι κλέψιμο έπεφτε δεν λεγόταν! Και οι δυο τον είχαν κατασπαράξει. Εγώ, φυσικά, δεν έκλεβα, δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Μου έλεγαν "εφόσον μπορείς να βάλεις μια πεντάρα στην άκρη, γιατί να το παίξεις οσία;" Φυσικά εγώ δεν τους άκουγα. Ετσι όμως είχα κερδίσει τον σεβασμό του Ψωμιαδη...» Ο βίαιος ποδοσφαιριστής Ενας γνωστός ποδοσφαιριστής, ο οποίος στα νιάτα του έχει συνδέσει το όνομά του με διάφορα ειδύλλια, κυρίως με νεαρές ηθοποιούς και μοντέλα, ήταν ένα από τα επώνυμα «καψούρια» της Εύας Κουμαριανού. Μιλάμε για έναν «σκληρό» άντρα που έπινε και χτυπούσε τις γυναίκες... «Είχε έρθει για να παίξει τότε στην ομάδα των Ιωαννίνων, δεν τον πήραν όμως και ο λόγος ήταν το ποτό και η άσχημη συμπεριφορά του. Από το ξύλο που έριχνε στις γυναίκες ούτε κι εγώ τη γλίτωσα... Ενα βράδυ, το τελευταίο που κάναμε κάτι, του έδωσα το κλειδί μου για την πανσιόν όπου έμενα, να με περιμένει για να κάνουμε σεξ. Το βράδυ λοιπόν, ενώ κάναμε ό,τι κάναμε, άρχισε να με χτυπάει άσχημα και θυμάμαι μου άνοιξε τη μύτη. Φυσικά αυτό ήταν το τέλος...» Ο έρωτας με τον πασίγνωστο ηθοποιό Η σχέση της με τον Μικαέλο, έναν παλιό σήμερα και πολύ γνωστό ηθοποιό των βιντεοταινιών του '80, που ήταν φίλος της Μάρως Κοντού, συγκαταλέγεται στους... ιδιαίτερους έρωτές της με καλλιτέχνες: «Στον Πειραιά εκείνο τον καιρό υπήρχε μια ντισκοτέκ, "Big Apple" νομίζω λεγόταν, και μου έκαναν πρόταση να πάω να δουλέψω εκεί, να κάνω show. To μαγαζί δεν πήγαινε όμως καλά και έκλεισε κάποια στιγμή. Από εκείνη όμως τη συνεργασία θυμάμαι ότι γνώρισα για πρώτη φορά τη Μάρω Κοντού. Ο καταστηματάρχης, ο Μικαέλος, ήταν ηθοποιός. Παρόλο που ήταν αδελφή, είχε παντρευτεί και είχε ένα παιδί, το οποίο βάφτισε η Μάρω Κοντού κι έτσι λοιπόν έκανα γνωριμία μαζί της...» Το «σκάνδαλο» με τον Τσάκωνα Η Εύα Κουμαριανού αναφέρεται και στο... ροζ  «σκάνδαλο» με τον Κώστα Τσάκωνα, το οποίο βγήκε την εποχή της συνεργασίας τους στις «Κούκλες». «Ηταν τότε που έγινε η ιστορία με την Τζένη Χειλουδάκη και τον Μένιο Σακελλαρόπουλο. Κάποιοι κακοήθεις λοιπόν είχαν κάνει τη σκέψη τότε να βγάλουν στα περιοδικά τίτλους "Ο Τσάκωνας στα χνάρια του Σακελλαρόπουλου" ή "Το ροζ σκάνδαλο του Τσάκωνα με γνωστή τρανσέξουαλ". Φυσικά ουδέποτε υπήρξε τέτοια χροιά στη συνεργασία μας... Τα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι κατάφερα να τον κλέψω μέσα από την αγκαλιά της γυναίκας του και άλλα τέτοια χαζά και κακοήθειες. Και, όπως ήταν φυσικό, η συνεργασία μας τελείωσε κάπως πρόωρα, διότι δεν μπορούσα να δημιουργώ πρόβλημα στον ίδιο και κυρίως στην οικογένειά του...» Η παρεξήγηση με τη Μαρία Ιωαννίδου «Πριν γίνω Εύα, ήμουν χορευτής. Εχω ζήσει τόσο πολλά πράγματα στη ζωή μου! Εχω δουλέψει σε θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο, "Μαριχουάνα στοπ", "Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσας" και άλλα...» αναφέρει σε μία από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου (που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης) η Εύα Κουμαριανού και αμέσως μας μπάζει στα... παρασκήνια της ζωής της! «Βρήκα ξανά τον Βαγγέλη Σειληνό και κάναμε μια παράσταση στο Ρεξ. "Εφτά χρόνια φαγούρα" λεγόταν και σε αυτή συμμετείχαν η Βλαχόπουλου, ο Παράβας και η Μαρία Ιωαννίδου, με την οποία γνωριστήκαμε αρκετά καλά και κάναμε παρέα. Τότε η Ιωαννίδου έψαχνε να βρει μια γυναίκα να της καθαρίζει το σπίτι κι έτσι της είπα ότι έχω μία θεία μου γι' αυτή τη δουλειά...» Η «θεία» της ήταν όμως η μητέρα της, αλλά δεν το αποκάλυψε στην ηθοποιό γιατί ντρεπόταν για την οικονομική της κατάσταση. «Βολεύτηκε μεν», συνεχίζει η ίδια στην αφήγηση, «όμως ήταν τόσο ακατάστατη η Ιωαννίδου, που η μητέρα μου έβρισκε τα εσώρουχά της δεξιά κι αριστερά... Θυμάμαι ένα βράδυ που ήμασταν στο θέατρο η Ιωαννίδου μου ζήτησε να της πληρώσω τη ΔΕΗ επειδή δεν μπορούσε να ξυπνήσει πρωί, και μου έδωσε τα χρήματα, τα οποία τα έφαγα... Ετσι κάποια μέρα της έκοψαν το ηλεκτρικό και ήρθε στο θέατρο εξαγριωμένη. Της υποσχέθηκα ότι θα πάω την επομένη γιατί δεν ήθελα προβλήματα...»

[Orgasmo nero]

Η ΚΑΥΤΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ Η Κουμαριανού ετοιμάζει δεύτερο βιβλίο-φωτιά που θα αναφέρεται στο καλλιτεχνικό παρελθόν της

Η Εύα Κουμαριανού ετοιμάζει και δεύτερο βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα και θα αναφέρεται αποκλειστικά σε πρόσωπα και πράγματα από το καλλιτεχνικό παρελθόν της. Σύμφωνα με όσα αποκάλυψε η ίδια στην «Espresso», το βιβλίο θα έχει τον τίτλο «Η καυτή ατζέντα της Εύας» και, όπως καταλαβαίνετε, θα κάνει πολλούς επωνύμους να χάσουν τον ύπνο τους, καθώς η γνωστή τρανσέξουαλ θα φωτογραφίζει τις... ιδιαίτερες σχέσεις της μαζί τους. «Ολα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πάρα πολλά αγαπημένα πρόσωπα της showbiz και με κάποια από αυτά είχα πολύ προσωπικές στιγμές» μας λέει η ίδια και προσθέτει: «Με κανένα τρόπο δεν πρόκειται να... κάψω όλους αυτούς τους διάσημους άντρες που βρέθηκα μαζί τους και τα... είπαμε σε κλειστούς χώρους. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρόκειται να κατονομάσω εκείνες τις "περιπτώσεις" που σήμερα κάνουν μια καθωσπρέπει ζωή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα αναφερθώ σε περιστατικά που έχουν κάτι να πουν στον αναγνώστη, έτσι ώστε να πληροφορηθεί τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα των λεγόμενων "κυρίων της καλής κοινωνίας"». Ο ζεν πρεμιέ του '70 Η Εύα Κουμαριανού, δίνοντάς μας μια πρώτη γεύση από αυτό το βιβλίο, αναφέρεται αρχικά στο «ειδύλλιο» που είχε με διάσημο ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του '70: «Είναι ένας πολύ όμορφος άντρας και πάρα πολύ δημοφιλής ηθοποιός, ειδικά την εποχή που πρωταγωνιστούσε σε ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου πλάι σε πολύ μεγάλα ονόματα. Ο άνθρωπος αυτός δεν ξέρω αν παντρεύτηκε ποτέ, το βέβαιο είναι ότι δεν έχει αποκτήσει παιδιά. Γνωριστήκαμε όταν εμφανιζόμουν στα θέατρα ως χορευτής και αμέσως δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια πολύ ωραία σχέση, που βέβαια δεν μπορούσε να δει το φως της δημοσιότητας λόγω της δικής μου ιδιαιτερότητας. Ωστόσο η αγάπη δεν έχει φύλο και αν η κοινωνία μας ήταν διαφορετική και πιο προχωρημένη -τότε τα πράγματα στο θέμα αυτό ήταν πολύ... πίσω!-, θα μπορούσαμε και να είχαμε παντρευτεί. Πάντως, όπως λέει και το τραγούδι, "σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει" και πιστεύω ότι ακόμη και σήμερα με αγαπάει όπως κι εγώ». Ο νεαρός του «Fame Story» Η δεύτερη σχέση της που μας αποκαλύπτει έχει «πρωταγωνιστή» έναν νεαρό τραγουδιστή που γνωρίσαμε από το «Fame Story» του ANT1. «Ηταν ένας θυελλώδης δεσμός που παραλίγο να δει το φως της δημοσιότητας. Θυμάμαι μια φορά είχαμε πάει βόλτα με το αυτοκίνητό μου στην παραλία και μας έπιασαν σε... τρυφερές περιπτύξεις αστυνομικοί που έκαναν περιπολία στην περιοχή. Μάλιστα, δεν ξέρω πώς, το θέμα βγήκε και σε τηλεοπτικό σταθμό με τον τίτλο "Γνωστή τρανσέξουαλ πιάστηκε στα πράσα με νεαρό ανερχόμενο τραγουδιστή". Το γεγονός έκανε έξαλλο τον εν λόγω τραγουδιστή -γιατί πίστευε ότι εγώ έδωσα το θέμα- και ήρθε και μου έσπασε το αυτοκίνητο. Οπως έμαθα αργότερα, το θέμα το είχε δώσει ένας από τους αστυνομικούς που μας έπιασε και είχε άκρες στο συγκεκριμένο κανάλι».

[Orgasmo nero]

Και ένα βιβλίο για τα κωλόμπαρα...   

Περιγραφή Το μπαρ με κονσομασιόν, μπαρ με γυναίκες, κωλόμπαρα, ή όπως είναι γνωστά, διαφέρουν από τους υπόλοιπους χώρους νυχτερινής διασκέδασης γιατί εκτός από ποτά προσφέρουν τη δυνατότητα πληρωμένης γυναικείας συντροφιάς στους άνδρες πελάτες. Αυτόν τον τύπο ανδρικής διασκέδασης προσπαθεί να περιγράψει και να αναλύσει η συγγραφέας, με την προσδοκία να στήσει στη νύχτα παρατηρητήριο για την επιθυμία, το σώμα, το χρήμα, τη σεξουαλικότητα και το φύλο στη σύγχρονη Ελλάδα. Η νύχτα δε μιλάει, Το γέλιο της ακούς καθώς Σκάβει το λάκκο Της επόμενης μέρας.

[Orgasmo nero]

Εμπόριο γυναικών Πορνεία, μαστροπεία και εκμετάλλευση

Περιγραφή Κορίτσια από τη Ρουμανία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία με ψηλές μπότες και κοντές φούστες, Αφρικανές με έξωμα φορέματα στην παγωνιά της χειμωνιάτικης νύχτας, νεαρές Αλβανές με θλιμμένο βλέμμα: πρόσωπα που συναντάς συχνά στην πόλη, σε κατάφωτες λεωφόρους και απόμερα στενά, σε night clubs, ακριβά ξενοδοχεία και εξαθλιωμένα, μικρά διαμερίσματα, πρόσωπα παγιδευμένα σε έναν κύκλο στυγνής εκμετάλλευσης, ωμού εκβιασμού, απειλών, ψυχολογικής και σωματικής βίας. Η εκμετάλλευση της παράνομης μετανάστευσης έχει προσλάβει στον τομέα της πορνείας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά· ο εξαναγκασμός σε εργασία αμέτρητων μεταναστριών, οι οποίες στερούνται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και, φυσικά, οποιαδήποτε νομική προστασία, έχει εδραιώσει το δουλεμπόριο και τη μαστροπεία, ενώ πρόσφατες έρευνες αναφέρουν ότι τα κέρδη από αυτήν τη δραστηριότητα αγγίζουν τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι μία νεαρή κοπέλα θύμα δουλεμπορίου, η οποία έχει ήδη υποταχθεί ψυχολογικά και είναι έτοιμη να εκδοθεί, αξίζει οικονομικά περισσότερο από μία συνομήλική της γυναίκα που έχει μόλις στρατολογηθεί και κουβαλάει μαζί της το φόβο για το άγνωστο. Η αξία του «εμπορεύματος» αυξάνει καθώς αυτό αλλάζει χέρια και τόπο, στη μακρά και επίπονη διαδρομή του από τις χώρες καταγωγής προς τις χώρες προορισμού και από τις αφελείς ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον προς τον τρόμο και την πλήρη συναισθηματική απονέκρωση. Η παρούσα έρευνα έχει στηριχθεί σε υλικό που προήλθε από κυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, την αστυνομία, τη δικαστική εξουσία, επιμέρους μελέτες και συνεντεύξεις τόσο στις διάφορες χώρες καταγωγής, όσο και στους ενδιάμεσους σταθμούς και τους τελικούς προορισμούς των μεταναστευτικών κυμάτων στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ανάλυση της Πάολα Μοντζίνι αποτελεί μία σφαιρική οπτική του φαινομένου: επιχειρεί να αναδείξει τους μηχανισμούς του ιδιότυπου αυτού "εμπορίου", εξετάζοντας τις τεχνικές στρατολόγησης των γυναικών, την οργάνωση μεταφοράς τους, καθώς και τις μορφές εκμετάλλευσής τους στο εξωτερικό