Νεκρός 15χρονος από σφαίρα αστυνομικού

[DON GIOVANNI]

Ο Νίκος Ρωμανός απαντάει στον Κορκονέα

Τη στάση του Επαμεινώνδα Κορκονέα «να μη ζητήσει συγγνώμη για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου επειδή δεν υπήρξε ένας απλός 15χρονος αλλά ήταν αντιεξουσιαστής» σχολιάζει σε κείμενό του ο φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Νίκος Ρωμανός, κάνοντας λόγο για μια παραδοχή τεράστιας πολιτικής σημασίας.

Θυμίζουμε ότι χθες οι συνήγοροι υπεράσπισης, Αλέξης Κούγιας και Βάσω Πανταζή, παραιτήθηκαν αφήνοντάς τον Επαμειώνδα Κορκονέα ανυπεράσπιστο σχεδόν την τελευταία στιγμή και οδηγώντας σε νέα διακοπή τη δίκη που διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο Λαμίας.

Ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Ρωμανού, όπως δημοσιεύθηκε στο indymedia:

Στις 23 Δεκεμβρίου σε μια από τις συνεδριάσεις του μικτού ορκωτού εφετείου Λαμίας το οποίο δικάζει τους μπάτσους – δολοφόνους Κορκονέα και Σαραλιώτη η πρόεδρος του δικαστηρίου ζήτησε όπως συνηθίζετε από τους κατηγορούμενους να τοποθετηθούν σχετικά με τις κατηγορίες που τους αποδίδονται.

Η τοποθέτηση του Κορκονέα ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αντίληψη που διέπει όσους υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας και αποτελούν τους ένοπλους υπερασπιστές της ματωμένης κοινωνικής ειρήνης που επιβάλουν κράτος και κεφάλαιο.

- Δεν ζητάω συγγνώμη για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου επειδή δεν υπήρξε ένας απλός 15χρονος αλλά ήταν αντιεξουσιαστής.

Η συγκεκριμένη δήλωση αποτελεί μια παραδοχή τεράστιας πολιτικής σημασίας που καταρρίπτει στην πράξη όλα τα συστημικά αφηγήματα τα οποία μεθοδευμένα επιχειρούν να αλλοιώσουν και να παραχαράξουν την ιστορική πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της ύπαρξης ενός αδυσώπητου κοινωνικού πολέμου στον οποίο οι μισθοφόροι της έννομης τάξης ανέκαθεν είχαν έναν συγκεκριμένο ρόλο.

Ας εξετάσουμε όμως τι σημαίνει στην πραγματικότητα αυτή η παραδοχή. Αρχικά η παραίτηση του συνήγορου του Κορκονεά Αλέξη Κούγια δεν αποτέλεσε μια πράξη εναντίωσης του συγκεκριμένου στην δήλωση του πελάτη του. Εξάλλου ήταν ο ίδιος που είχε δηλώσει ότι το αν έπρεπε να πεθάνει ή όχι ο Αλέξανδρος θα το κρίνει τελικά η δικαιοσύνη. Ο μοναδικός λόγος της παραίτησης του ήταν ότι ο πελάτης του με την δήλωση του κατέρριψε την υπερασπιστική γραμμή που ο ίδιος είχε αναλάβει να οικοδομήσει και χάραζε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την υπόθεση.

Το προφίλ του μετανοημένου οικογενειάρχη αστυνομικού με την βαθιά χριστιανική πίστη που βρέθηκε στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή και εξαιτίας του κινδύνου που βρισκόταν από μια ομάδα νεαρών με αποκλίνουσες συμπεριφορές αναγκάστηκε να χρησιμοποίησει το όπλο του ρίχνοντας στον αέρα χωρίς να μπορεί να υπολογίσει τον εξοστρακισμό της σφαίρας.

Η δήλωση του Κορκονέα αποδήμησε σε τέτοιο βαθμό την υπερασπιστική γραμμή του Κούγια τόσο δικονομικά όσο και για το ηθικό υπόβαθρο του πελάτη του που ήταν αδύνατον να συνεχίσει να τον εκπροσωπεί.

Μέσα στην δήλωση παραίτησης του ο Κούγιας αποκαλύπτει και μια λεπτομέρεια η οποία μόνο ασήμαντη δεν είναι. Η εντολή για την υπεράσπιση του Κορκονέα στον Κούγια δόθηκε από τον πρόεδρο του σωματείου των ειδικών φρουρών Ντούμα. Αυτή η αποκάλυψη απλώς επιβεβαιώνει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ότι η αποδοχή που έχει ο Κορκονέας μέσα στα σώματα ασφαλείας δεν προέρχεται μόνο από το 50% των αστυνομικών που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή όπως θα ήθελαν να πούνε κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι του αριστερού εκσυγχρονισμού αλλά από το σύνολο τους για αυτό και τα συνδικαλιστικά τους όργανα ανέθεσαν στον Κούγια να ξελασπώσει τον δικό τους. Επιβεβαιώνει ότι οι δολοφονικές ενέργειες των μπάτσων επικροτούνται και συγκαλύπτονται από όλη την βαθμίδα ιεραρχίας του κατασταλτικού μηχανισμού. Αποδεικνύει το μέγεθος της συγκάλυψης που διαπράττεται καθημερινά στα αστυνομικά τμήματα, στα κρατητήρια, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών για τις βιαιοπραγίες, τους βασανισμούς, τις δολοφονίες των μπάτσων που βαφτίζονται "μεμονωμένα περιστατικά", "αυτοκτονίες", "τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις".

Αποδεικνύεται επίσης ότι η πολιτική κάλυψη των κατασταλτικών πογκρόμ ενάντια στο ανατρεπτικό κίνημα, τους μετανάστες, όσους βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο και πετιούνται στα αστικά γκέτο των μητροπόλεων είναι μια πολιτική επιλογή που ξεπερνάει τις ιδεολογικές ταμπέλες του αστικού πολιτικού προσωπικού. Είναι μια επιλογή κρατικής διαχείρισης και χάραξης κυβερνητικής πολιτικής. Είναι η ίδια η ουσία του κράτους.

Ας επιστρέψουμε όμως στην δήλωση του Κορκονέα. Η αναφορά στην πολιτική ταυτότητα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ως έναν λόγο για τον οποίο παραμένει αμετανόητος δείχνει ότι ο Κορκονέας έχει ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που τον καθιστά εχθρικό απέναντι στους αναρχικούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρεί ηθικό και δίκαιο να δολοφονούνται από την αστυνομία. Έχει αντίληψη του θεσμικού του ρόλου καθώς θεωρεί ότι η πράξη του δεν εξελίχθηκε εκτός των αστυνομικών του καθηκόντων αλλά μέσα στα πλαίσια που ορίζει η υπηρεσία του στην αστυνομία.

Με την άρνηση του να ζητήσει συγγνώμη για την δολοφονία του συντρόφου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εισάγοντας ως βασική επιχειρηματολογία το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος ήταν αναρχικός ουσιαστικά αναλαμβάνει πέρα από τις όποιες ποινικές προεκτάσεις που μας είναι αδιάφορες και την πολιτική ευθύνη καθιστώντας την δολοφονία πολιτική με τις πολιτικές ευθύνες να αναρριχούνται έως την κορυφή της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ταυτόχρονα η δήλωση του Κορκονέα κουβαλάει και ένα κοινωνικό φορτίο με αντιδραστικό πρόσημο. Εκφράζει εκείνα τα μικροαστικά και συντηρητικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας τα οποία έσπευσαν να νομιμοποιήσουν την κρατική δολοφονία λέγοντας "καλά να πάθει", "πήγαινε γυρεύοντας", "τι δουλεία είχε στα Εξάρχεια;". Τα κοινωνικά κομμάτια που σε ένα ενδεχόμενο μιας επαναστατικής απόπειρας θα ταχθούν ψυχή και σώμα με το στρατόπεδο της αντεπανάστασης.

Την ίδια στιγμή με την δήλωση του αντικρούει και τα αφηγήματα που εμφανίζουν την συγκεκριμένη κρατική δολοφονία ως ένα μεμονωμένο περιστατικό σε μια προσπάθεια να την αποσυνδέσουν από την ιστορική αντιπαράθεση του κόσμους της εξουσίας με όσους εξεγείρονται εναντίων της, να την αφοπλίσουν από τα μαχητικά πεδία του κοινωνικού πολέμου, να την αφομοιώσουν ως μια σταγόνα κρατικής βίας που ξεχείλισε το ποτήρι απαιτώντας τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας.

Όμως αν ο Κορκονέας και οι όμοιοι του παραμένουν αμετανόητοι για την δολοφονία του συντρόφου μας εξίσου αμετανόητοι παραμένουν και όσοι εξακολουθούν να αγωνίζονται για ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας μέσα από τις γραμμές του ανατρεπτικού κινήματος. Εκείνοι που δεν αφήνουν της σταγόνες ζωής να στάζουν ανεκμετάλλευτες στο πάτωμα γνωρίζοντας πως είναι σταγόνες χαμένες από την φυσική ροή των πραγμάτων, της αέναης κίνησης προς την ελευθερία. Εκείνων που χορεύουν μέσα στις δίνες της καταιγίδας που κατακλύζουν το μυαλό και την καρδιά μας, της καταιγίδας δράσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που ονειρευόμαστε να ξεσπάσει και να παρασύρει το σώμα μας στα μονοπάτια των απέραντων ωκεανών που θέλουμε να κατακτήσουμε αγναντεύοντας και γελώντας.

Αυτοί είναι εκείνοι που θα βάλουν τις βάσεις ώστε η ιστορία να γραφτεί με τον τρόπο που της αρμόζει.

Νίκος Ρωμανός

http://www.efsyn.gr/arthro/o-nikos-romanos-apantaei-ston-korkonea

[teddybear]

Γαμησε ο λογος του πιτσιρικα

[mpouzoklidos]

Ψάχνω να βρω μισό λόγο γιά τον οποίο ξεθάφτηκε αυτό το threadάκι .
Ευελπιστώ να φανεί στην πορεία .
Τα σέβη μου .

[DON GIOVANNI]

Ψάχνω να βρω μισό λόγο γιά τον οποίο ξεθάφτηκε αυτό το threadάκι .
Ευελπιστώ να φανεί στην πορεία .
Τα σέβη μου .

Μόνο το γεγονός  ότι  ό  Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε  απλά  επειδή ό δολοφόνος του  θεωρεί ότι ήταν αντιεξουσιαστής  άρα  δεν  πρέπει  να  ζεί  νομίζω αρκεί  ! 

[lagonisian]

Ψάχνω να βρω μισό λόγο γιά τον οποίο ξεθάφτηκε αυτό το threadάκι .
Ευελπιστώ να φανεί στην πορεία .
Τα σέβη μου .

τωρα γινεται η δικη Κορκονεα...για αυτο...

[mpouzoklidos]

τωρα γινεται η δικη Κορκονεα...για αυτο...

Μόνο το γεγονός  ότι  ό  Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε  απλά  επειδή ό δολοφόνος του  θεωρεί ότι ήταν αντιεξουσιαστής  άρα  δεν  πρέπει  να  ζεί  νομίζω αρκεί  ! 

Eυχαριστώ αμφοτέρους διά την ενημέρωσιν .



Στο διά ταύτα , πάντως , και γιά να αποδωθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι , ο Γρηγορόπουλος βαφτίστηκε εκ των υστέρων "αντιεξουσιαστής" .
Αυτό , βέβαια , δεν "υποτιμά" σε κάτι την κίνηση Κορκονέα .

[lagonisian]

Κλητηρα βγες απο το σωμα του μπουζοκλειδου αμεσως

[mpouzoklidos]

Κλητηρα βγες απο το σωμα του μπουζοκλειδου αμεσως

[Εὐλογητὸς]

ΠΑΜΕ ΝΑ ΜΕΛΕΤΙΣΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΥ ''ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ'' ΕΙΤΕ ΤΥΧΑΙΑ ΒΡΗΚΑΝ ΦΡΙΚΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΟΔΑΠΟΙ...

Στις 30 Απριλίου 1976 ο Σιδερής Ισιδωρόπουλος, 16 ετών, μαθητής και μέλος της αριστερής οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής», κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία».

Στις 25 Μαΐου 1976 κατά τη διάρκεια πανεργατικού συλλαλητηρίου ενάντια στον «αντισυνδικαλιστικό νόμο 330» μια «αύρα» (θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής διαδηλώσεων) της Αστυνομίας, ενώ καταδίωκε διαδηλωτές, σκότωσε μια μικροπωλήτρια, την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα.

Στις 20 Οκτωβρίου 1977 ο Χρήστος Κασσίμης σκοτώθηκε έξω από το εργοστάσιο της AEG, όπου σκόπευε να τοποθετήσει εμπρηστικές βόμβες. Οι αστυνομικοί ακινητοποίησαν τον Κασσίμη, που κατάφερε όμως να ξεφύγει όταν οι σύντροφοί του έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. Στο κυνηγητό που ακολούθησε, ο Κασσίμης δέχτηκε πυροβολισμούς και έπεσε νεκρός. Στη δίκη που ακολούθησε οι αστυνομικοί Πλέσσας και Στεργίου που τον καταδίωκαν απαλλάχθηκαν.

Στις 11 Ιουλίου 1978 ο Βασίλης Τσιρώνης, γιατρός, βρήκε τον θάνατο κατά τη διάρκεια νυχτερινής εισβολής των, νεοσύστατων τότε, Μονάδων Εθνικής Ασφάλειας στο σπίτι του. Ο Τσιρώνης είχε νωρίτερα κηρύξει το διαμέρισμά του «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και διάβαζε με έναν φορητό τηλεβόα στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» του ενάντια στο «κράτος των μαύρων» (εννοώντας των φασιστών). Ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Είχε προηγηθεί πολυήμερη καμπάνια της εφημερίδας «Το Βήμα» για την εξουδετέρωσή του και τον τερματισμό της «ατμόσφαιρας ανυπαρξίας του κράτους» που δημιουργούσε η θορυβώδης παρουσία του στη μέση του Π. Φαλήρου.

Στις 28 Οκτωβρίου 1980 ο Τάσος Μαγλαρίδης συμμετείχε σε συγκέντρωση αντιστασιακών στη Θεσσαλονίκη. Όταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη, δέχτηκαν επίθεση της αστυνομίας. Ο 76χρονος, χτυπημένος άσχημα, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για να υποκύψει στα τραύματά του ένα μήνα μετά, στις 30/11.

Στις 16 Νοεμβρίου 1980 δολοφονούνται από αστυνομικούς των ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου η 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής Ιάκωβος Κουμής. Απομονώνουν την πρώτη στη βιτρίνα στη γωνία Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου και την χτυπούν με κλομπ. Με κλομπ σύνθλιψαν το κρανίο του Κουμή. Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις «οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων» που «αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού», διευκρινίζοντας απλώς ότι «για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις». Εξίσου διακριτικός απέναντι στην αστυνομική βία υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ενώ το σύνολο των ΜΜΕ έσπευσε να ρίξει την ευθύνη της σφαγής στους (μη κατονομαζόμενους) «2.000 προβοκάτορες».

Στις 15 Μαΐου 1985 σε τυχαίο αστυνομικό έλεγχο ο Χρήστος Τσουτσουβής δεν υπάκουσε, τράβηξε όπλο, σκότωσε τρεις αστυνομικούς αλλά σκοτώθηκε κι ο ίδιος! (ένα μεμονωμένο περιστατικό που οι αρχές προτίμησαν να διαρρεύσουν πως ο Τσουτσουβής δεν ήταν μόνος του και ο σύντροφός του τον αποτελείωσε όταν είδε πως είχε τραυματιστεί)

Στις 15 Αυγούστου 1985 ο αστυνομικός Νίκος Σταθόπουλος πυροβολεί και σκοτώνει την Αμερικανίδα Κάθριν Τζον Μπουλ, 22 χρόνων, μετά την άρνηση της τελευταίας να γίνει έλεγχος στο αυτοκίνητό της.

Στις 17 Νοεμβρίου 1985 ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς λίγες ώρες μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου πέφτει νεκρός στη Στουρνάρη από σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής του από τον αστυνομικό Αθ. Μελίστα. Ήταν το αποκορύφωμα ενός χρόνου βίαιων «επιχειρήσεων αρετής». Οι παραιτήσεις των προϊσταμένων του Υπουργείου Δημ. Τάξεως Τσούρα και Κουτσόγιωργα δεν έγιναν δεκτές, τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο Χημείο συλλαμβάνοντας 37 νέους και το κέντρο της Αθήνας έζησε άγριες ώρες - με χιλιάδες αγανακτισμένους διαδηλωτές, κατάληψη του ΕΜΠ και κοινό αγώνα «αγανακτισμένων πολιτών» της ΠΑΣΚΕ με φασιστικές ομάδες κατά της «αναρχίας». Καταδικασμένος πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση (με ανασταλτικό χαρακτήρα), ο Μελίστας θα αθωωθεί στις 25/1/1990 από το Εφετείο.

Στις 9 Φεβρουαρίου 1986 ο 17χρονος Μανώλης Κανδανολέων που επέβαινε σε κλεμμένο αυτοκίνητο, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς. Τα ονόματα των δραστών δεν έγιναν ποτέ γνωστά και δεν επακολούθησε δίκη.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1986 ο Αγγελος Μαυροειδής, 60 ετών, εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, πραγματο-ποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της τότε υφυπουργού Βάσως Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τούς απώθησαν βίαια, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ λίγες μέρες μετά, στις 12/9.

Στις 4 Ιανουαρίου 1987 ο αστυνομικός της Ασφάλειας Παντελής Χατζής σκότωσε, ύστερα από λογομαχία, τον 19χρονο Λουκά Γράψα.

Την 1η Οκτωβρίου 1987 ο κυνηγημένος Μιχάλης Πρέκας βγήκε ένοπλος και ακάλυπτος σε μπαλκόνι στην Καλογρέζα και πυροβόλησε στον αέρα. Το όπλο του ήταν στραμμένο προς τα πάνω συνεχώς. Δέχτηκε καταιγισμό πυρών και έπεσε αιμόφυρτος. Ο ένας από τους δύο μπάτσους των ΕΚΑΜ, που δολοφόνησαν τον Πρέκα, Νικόλαος Αργύρης, μετατέθηκε αργότερα στη φρουρά του Μητσοτάκη και συνελήφθη για εμπόριο όπλων. Σήμεραεικάζεταιπωςδουλεύει σαν σύμβουλος του δημάρχου Αγ. Βαρβάρας.

Στις 14 Ιουνίου 1988 ο αστυνομικός Θωμάς Μακρής δολοφονεί με το περίστροφό του τον Νίκο Παπαγγελάκη μέσα σε ουζερί, ύστερα από μεταξύ τους παρεξήγηση.

Στις 5 Νοεμβρίου του 1989, κοντά στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, πυροβολήθηκαν από άγνωστο, ο αστυνομικός Βασίλης Τσαλταμπασίδης, 43 χρόνων και η γυναίκα του Μαρία, 36 χρόνων. Tο έγκλημα αποδόθηκε στο «δράκο της Θράκης» και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Όμως αργότερα άνδρες της Αστυνομίας Καβάλας κατηγορήθηκαν πως έκλεψαν το κυνηγετικό όπλο και με αυτό σκότωσαν τον αστυνομικό και τη γυναίκα του στον Έβρο. Οι συγγενείς του θύματος είχαν εκφράσει υπόνοιες ότι τον δολοφόνησαν έμποροι ναρκωτικών και όχι ο «δράκος». Ο φερόμενος ως «δράκος» κατήγγειλε τον πρώην αστυνομικό διευθυντή Καβάλας, Νίκο Καραολάνη, που έχει πλέον αποταχθεί από το σώμα λόγω της εμπλοκής σε ροζ μπαλέτα.

Στις 8 Μαρτίου 1990 ο αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος πυροβόλησε και σκότωσε τον 15χρονο μαθητή Δημήτρη Κίκερη στην Πρέβεζα. Το θύμα ήταν παγιδευμένο στην τουαλέτα «βιντεάδικου», που λίγο πριν είχε επιχειρήσει να διαρρήξει.

Στις 10 Ιανουαρίου 1991 έγινε η μαζικότερη σφαγή πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής. Την επαύριο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης 100.000 ατόμων στην Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις χιλιάδων νέων με τα ΜΑΤ. Ένα από τα 4.000 δακρυγόνα που επισήμως ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του «Κ. Μαρούση». Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης κι ένα -αγνώστων στοιχείων- νεαρό άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων για τα αίτια της πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε την υπόθεση κάνοντας λόγο για «εμπρησμό του κτιρίου από αναρχικούς». Αργότερα, σύμφωνα με το βούλευμα του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών (3418/1997), η πυρκαγιά χαρακτηρίστηκε βομβιστική ενέργεια και αποδόθηκε είτε σε ρίψη βόμβας μολότοφ από τους αναρχικούς είτε σε ρίψη δακρυγόνων με ειδικά τουφέκια από τους αστυνομικούς.

[Εὐλογητὸς]

Στις 21 Ιανουαρίου 1991 ο 25χρονος Τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ συλλαμβάνεται στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε στις 29 Ιανουαρίου. Τον άγριο βασανισμό του θύματος από τους αστυνομικούς της Δίωξης Ναρκωτικών επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής Μπεναρδής, ωστόσο η μήνυση που έγινε μπήκε στο αρχείο.

Στις 16 Μαΐου 1992 ο αστυφύλακας Σεραφείμ Σταθογιάννης πυροβόλησε και σκότωσε τον 41χρονο Νικόλαο Σιακαπέτη, ιδιοκτήτη μπαρ, ύστερα από συμπλοκή.

Στις 13 Απριλίου 1993 ο αρχιφύλακας Ηλίας Σταματόπουλος σκότωσε εν ψυχρώ τον 25άχρονο σερβιτόρο Γιάννη Τζίτζη σε μπαρ στον Πόρο και τραυμάτισε βαριά τον 40χρονο σερβιτόρο Τάσο Σωτηράκη.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1993 νεαρός Αλβανός στη Βέροια, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελία προσπαθούσε να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα, έπεσε νεκρός από σφαίρα του ανθυπαστυνόμου Αντώνη Δελλά. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο Δελλάς πυροβόλησε ενώ βρισκόταν σε άμυνα.

Στις 7 Οκτωβρίου 1993 στην Πύλο αστυνομικοί θεωρούν ότι δυο πολίτες κινούνται ύποπτα, τους κάνουν σήμα, εκείνοι δεν σταματούν και ο αστυφύλακας Γ. Καράμπελας ξαφνικά... παραπατά κι όπως υποστηρίζει, άθελά του, τραβά τη σκανδάλη. Η σφαίρα καταλήγει στο κρανίο του 33χρονου Αναστ. Κωσταράκη που μένει στον τόπο.

Στις 22 Νοεμβρίου 1993 ο 26χρονος Δημήτρης Ε. Γλυκογιάννης δέχτηκε μια σφαίρα στην κοιλιά από πυροβολισμό που του έριξε ο αστυφύλακας Λυκογιάννης στη Νέα Χαλκηδόνα. Ο νεαρός -κατάδικος για φόνο σε πολυετή κάθειρξη- είχε δραπετεύσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους και έκτοτε η Αστυνομία τον αναζητούσε. Εκείνο το βράδυ, αστυνομικοί του τμήματος Σεπολίων προσπάθησαν να τον παγιδεύσουν. Ο Γλυκογιάννης προσπάθησε να διαφύγει με αυτοκίνητο, κάνοντας ταυτόχρονα μια «ύποπτη κίνηση». Ο αστυφύλακας Λυκογιάννης εξέλαβε την κίνηση του διωκόμενου ως προσπάθεια να τραβήξει πιστόλι και πυροβόλησε, πετυχαίνοντας τον κατάδικο στην κοιλιά. Ο Γλυκογιάννης επέζησε. Αργότερα αποδείχτηκε ότι δεν οπλοφορούσε.

Στις 10 Ιανουαρίου 1994 ο αστυνομικός Ευάγγελος Λαγογιάννης σκοτώνει με 4 σφαίρες πισώπλατα τον 28χρονο μουσικό Θοδωρή Γιάκα, επειδή αρνήθηκε να σταματήσει σε εξακρίβωση στοιχείων και τράπηκε σε φυγή. Ο 28χρονος νέος έκανε τη νυχτερινή βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, όταν βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε εποχούμενους οπλοφόρους με πολιτικά που ζήτησαν τα στοιχεία του. Τρομοκρατημένος το έβαλε στα πόδια για να δεχτεί πισώπλατα τέσσερις σφαίρες από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγογιάννη. Αντιμέτωπη με το γεγονός ότι ο αδικοσκοτωμένος δε βαρυνόταν με το παραμικρό αδίκημα, η ηγεσία της αστυνομίας φρόντισε να διαρρεύσει ότι το θύμα «είχε ψυχολογικά προβλήματα»...

[Εὐλογητὸς]

Στις 20 Φεβρουαρίου 1994 στο χωριό Δαλαμανάρα Αργους, αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε Αλβανό λαθρομετανάστη στη διάρκεια συμπλοκής σε πορτοκαλεώνα. Πλήρωμα περιπολικού ερευνούσε για λαθρομετανάστες στην περιοχή, όταν είδε δύο από αυτούς να τρέχουν. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο ένας από τους Αλβανούς γύρισε πίσω, έβγαλε ένα μαχαίρι και όρμησε πάνω τους. Ο αστυνομικός Αντώνης Μεζίνης τράβηξε το υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβόλησε μία φορά στο κεφάλι τον Αλβανό, που έπεσε νεκρός.

Στις 25 Φεβρουαρίου 1995 ομάδα αστυνομικών του αποσπάσματος Ψαράδων Φλώρινας είχε στήσει ενέδρα σε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου σε 18 λαθρομετανάστες, ο 18χρονος Αλμπερτ Κούκα έβγαλε -σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας- μαχαίρι. Τότε ο Σωκράτης Παπαδόπουλος, μέλος του αποσπάσματος, προσπάθησε να τον αφοπλίσει. Το περίστροφο του αστυνομικού, όπως αναφέρουν οι καταθέσεις των συναδέλφων του, εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα ο 18χρονος να τραυματιστεί θανάσιμα στο πρόσωπο.

Στις 14 Ιανουαρίου 1996 ο 40χρονος μουσουλμάνος Λουτφή Οσμαντζέ από την Ξάνθη συνελήφθη μεθυσμένος στο Βύρωνα και μεταφέρθηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο το πρωί με εμετούς και πόνους στο στομάχι, δεν νοσηλεύτηκε, ο εισαγγελέας κατόπιν διατάσσει την κράτησή του και το επόμενο βράδυ τον ανακαλύπτουν νεκρό. Ο ιατροδικαστής Μ. Νόνας διαπίστωσε ότι ο θάνατός του προήλθε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού του και η έκθεση αυτοψίας πως έφερε ίχνη ξυλοδαρμού στο κεφάλι και το πρόσωπο.

Στις 20 Ιανουαρίου 1996 σε αστυνομική επιχείρηση-σκούπα κατά Αλβανών στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνομικός Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει έναν Αλβανό μετανάστη. Το όπλο του αστυνομικού «εκπυρσοκροτεί» κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του υπόπτου.

[Εὐλογητὸς]

Τον Φεβρουάριο 1996, θάνατος άγνωστης μετανάστριας από σφαίρα αστυνομικού.

Τον Φεβρουάριο 1996πάνοπλοι αστυνομικοί πραγματοποιούν έφοδο σε καταυλισμό Τσιγγάνων στον Ασπρόπυργο με δηλωμένο σκοπό την ανεύρεση πέντε ανδρών καταζητούμενων για ποινικά αδικήματα. Άνδρες των ειδικών δυνάμεων έσκισαν σκηνές, απείλησαν με πιστόλια, έβρισαν και χτύπησαν Τσιγγάνους που τους είχαν βάλει να πέσουν μπρούμυτα.

Στις 27 Μαρτίου 1996 ο 37χρονος αστυφύλακας Κ. Παπαδόπουλος πυροβόλησε την 30χρονη φίλη του και μετά αυτοκτόνησε. Είχε προηγηθεί ρεπορτάζ του 30φυλλόπουλου στον Σκάι (14/3/96), όπου παρουσιάστηκε η γυναίκα αυτή και κατηγόρησε τους υπεύθυνους του κέντρου «Μητέρα» ότι ήθελαν να της πάρουν τα παιδιά, ενώ κάποια στιγμή αναφέρθηκε και στον δεσμό της με τον αστυφύλακα.

Στις 3 Απριλίου 1996 δυο αστυνομικοί, εκτελώντας υπηρεσία, ενεπλάκησαν σε σοβαρό επεισόδιο, στη Μαγουλέζα - Αττικής, κατά τη διάρκεια του οποίου έγινε χρήση του όπλου από τον έναν, που είχε ως συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό ενός ιδιώτη.

Στις 6 Απριλίου 1996 ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από τον αστυνόμο Σάββα Αγαπίου στη Νίκαια σε καταδίωξη από περιπολικό της Άμεσης Δράσης.

Στις 14 Ιουνίου 1996 ο αγροφύλακας Αθ. Μάτος σκοτώνει τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι με σφαίρα στο στήθος, στην προσπάθειά του να κλέψει δύο καρπούζια.

Στις 5 Ιουνίου 1996 ο αστυφύλακας Ηρακλής Νικολακόπουλος σκοτώνει τον Γιώργο Φραγκογιάννη και τραυμάτισε τον Θεμιστοκλή Καλαποθαράκο, 33 χρόνων, σε νυχτερινό κέντρο του Π. Φαλήρου.

Στις 23 Ιουνίου 1996 δολοφονείται ο 29χρονος αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος από τις ειδικές δυνάμεις στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος».

Στις 26 Ιουνίου 1996 αστυφύλακας στα Γιάννενα σκότωσε τη γυναίκα του και αυτοκτόνησε.

Στις 21 Οκτωβρίου 1996 δολοφονείται από ασφαλίτες έξω από το νοσοκομείο «Υγεία» ο καταζητούμενος Παύλος Κερεμίδης.

Τον Οκτώβριο 1996, στη Λιβαδειά, αστυνομικός πυροβολεί στο ψαχνό 20 αλβανούς τραυματίζοντας 7, από τους οποίους ο ένας θα υποκύψει αργότερα στα τραύματά του.

Τον Οκτώβριο 1996δύο Ιρανοί πρόσφυγες που ζουν στη Γερμανία, ο Μοχάμεντ Φαρχάντ Αμίν και ένας φίλος του, καταγγέλλουν ότι κακοποιήθηκαν από εφτά αστυνομικούς σε άλσος στο Νέο Κόσμο και ότι ο ξυλοδαρμός τους συνεχίστηκε κατά τη σύλληψη και προσαγωγή τους στο Αστυνομικό Τμήμα Νέας Σμύρνης.

Στις 3 Νοεμβρίου 1996 ο Στέφανος Σαπουνάς πυροβολήθηκε και υπέστη κρίσιμο τραυματισμό από τον Αθανάσιο Ζιώγα, αστυνομικό, όταν δεν σταμάτησε το αυτοκίνητό του σε αστυνομικό μπλόκο στα Άνω Λιόσια. Η σφαίρα πέρασε από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου και έπληξε τον Στέφανο Σαπουνά στον αυχένα, αφήνοντάς τον ακαριαία παράλυτο. Ο Αθανάσιος Ζιώγας και ο συνάδελφός του εγκατέλειψαν τη σκηνή και δεν ανέφεραν το συμβάν. Ο Στέφανος Σαπουνάς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί ενημέρωσαν τις αστυνομικές αρχές. Ο Αθανάσιος Ζιώγας εμφανίστηκε και ανέφερε το συμβάν μόνο αφού πέρασαν δύο ημέρες και αφού διατάχθηκε ΕΔΕ και ζητήθηκε από τους αστυνομικούς της ευρύτερης περιοχής να παραδώσουν τα όπλα τους για βαλλιστική εξέταση. Φαίνεται επίσης ότι, παρ' όλο που οι αρχές γνώριζαν την ταυτότητα του Στέφανου Σαπουνά ήδη αργά τη νύχτα της 3ης Νοεμβρίου, δεν ειδοποίησαν αμέσως την οικογένειά του, η οποία έλαβε ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο μετά από τρεις ημέρες, μόλις στις 6 Νοεμβρίου. Ο Στέφανος Σαπουνάς υπέκυψε στα τραύματά του περίπου πέντε μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1997.

Στις 8 Νοεμβρίου 1996 σε μπλόκο των αστυνομικών στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Αθηνών, στο ύψος του κόμβου Κατερίνης, έπεσε νεκρός ο 24χρονος Αλβανός Γιάννης Νόκα, από την Επισκοπή της Αλβανίας από «εκπυρσοκρότηση όπλου» του αστυνομικού Δημήτρη Συρόπουλου, 38 ετών.

Στις 20 Νοεμβρίου 1996 σε μπλόκο της Αστυνομίας έξω από τη Λιβαδειά, ο αστυνόμος της τροχαίας Δημήτρης Τρίμης πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής με αυτόματο Μ5 και σκότωσε τον 45χρονο Τσιγγάνο μικροπωλητή Τάσο Μουράτη που βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος, μπροστά στα μάτια ενός από τα τρία παιδιά του. Ο Τρίμης, μολονότι του αποδίδεται κατηγορία για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αφήνεται ελεύθερος καθότι «έχασε την ισορροπία του και τον έλεγχο του όπλου, με αποτέλεσμα αυτό να εκπυρσοκροτήσει».

Στις 8 Φεβρουαρίου 1997 ο 19χρονος Εριόν χάνει τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου, των μεταβατικών αποσπασμάτων της αστυνομίας. Ο θύτης κρίθηκε αθώος τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους από το μικτό ορκωτό δικαστήριο Κοζάνης.

[Εὐλογητὸς]

Στις 15 Απριλίου 1997 ο αστυνόμος Στέργιος Ταγάρας δολοφονεί δύο Αλβανούς στην Καστοριά.

Στις 20 Μαΐου 1997 ο Δημ. Tζαβέλας, με υπηρεσία σε ΜΑΤ και ΕΚΑΜ, βρισκόταν στην αστυνομική φρουρά του ελληνικού προξενείου, στο Αργυρόκαστρο και έδειχνε ένα κόλπο στον υπαστυνόμο Νικ. Μαρκάκη, 33 χρόνων, με το αυτόματο MP-5. «Kάτι πήγε στραβά και έφυγε η σφαίρα». Στην απολογία του στον ανακριτή ισχυρίστηκε πως πίστευε ότι το όπλο που κρατούσε δεν είχε σφαίρες.

Στις 25 Μαΐου 1997 ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος, πρώην υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, «γαζώνεται» κυριολεκτικά από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδιώκουν γιατί πήρε για βόλτα ένα εγκαταλελειμμένο σκάφος.

Στις 23 Ιουλίου 1997 ο 33χρονος Γεώργιος Καννελόπουλος, ιδιοκτήτης καφετέριας στον Πύργο, πατέρας δύο παιδιών, αυτοκτόνησε. Στο ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε αναφέρει «Tα οργανωμένα κυκλώματα τοκογλυφίας, αλλά και οι αστυνομικοί που με εκβίαζαν απαιτώντας χρήματα για να μου παρέχουν προστασία, με οδήγησαν στον τάφο».

Στις 3 Αυγούστου 1997 στον Πειραιά ο ανθυπαστυνόμος Δημήτρης Τσαγκράκος πυροβόλησε στο κεφάλι και σκότωσε τον 26χρονο Ηλία Μέξη έξω από το τμήμα Μεταγωγών επειδή παραβίασε μονόδρομο. Εκ των υστέρων ο αστυνομικός κατέθεσε ότι το φορτηγάκι δεν σταμάτησε, ότι μπερδεύτηκε και πυροβόλησε γιατί φοβήθηκε για τη ζωή του. Αργότερα είπε ότι δεν πυροβόλησε, αλλά το όπλο του εκπυρσοκρότησε κατά λάθος.

Στις 10 Οκτωβρίου 1997 διερχόμενος αστυνομικός, Γιώργος Σπανούδης, πυροβόλησε με το ιδιωτικό του πιστόλι, ένα Kολτ 45άρι, και σκότωσε Αλβανό κρατούμενο - που επιχείρησε να αποδράσει - στη διάρκεια συμπλοκής ανάμεσα σε αστυνομικούς και μετανάστες χωρίς χαρτιά, που σημειώθηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος δήλωσε πως «πυροβόλησε μία φορά στον αέρα, για εκφοβισμό αλλά ο κρατούμενος δεν σταμάτησε, συνέχισε να τον κυνηγά και μόλις τον έφτασε, όρμησε πάνω του. Εκείνος προσπάθησε να διαφύγει σέρνοντας τον, γαντζώθηκε πάνω του, κρατώντας το όπλο του στο χέρι. Έχασε όμως την ισορροπία του και έπεσε στο έδαφος και συνεπλάκησαν, με αποτέλεσμα το όπλο να εκπυρσοκροτήσει». Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος.

Στις 5 Φεβρουαρίου 1998 γίνεται απόπειρα δολοφονίας του συνταξιούχου αστυνομικού Γρηγόριου Ρίζου, που δέχθηκε οκτώ σφαίρες έξω από το σπίτι του, στη Θεσσαλονίκη. Το θύμα κατήγγειλε ως δράστη τον επίσης συνταξιούχο αστυνομικό Ανέστη Κελεσίδη, που διατηρεί επιχείρηση στο Κιλκίς και από τον οποίο είχε δανειστεί το 1995 οκτώ εκατομμύρια δρχ.

Στις 26 Ιανουαρίου 1998, ο 17χρονος, Ι. Καραγιαννόπουλος συλλαμβάνεται στο σπίτι του στις Σέρρες μετά από «ντου» αστυνομικών για αναζήτηση ναρκωτικών. Λίγη ώρα μετά βρίσκεται με μια σφαίρα στο κεφάλι. Νοσηλεύεται επί μήνες και καταλήγει με μόνιμη ανικανότητα για εργασία. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι πυροβολήθηκε στο περιπολικό κατά τη διάρκεια... ανάκρισης. Η αστυνομία αντέτεινε ότι επιχείρησε να διαφύγει και απέσπασε το όπλο του αστυνομικού, το οποίο στη συμπλοκή... εκπυρσοκρότησε.

Στις 21 Μαρτίου 1998, ο 33χρονος Κώστας Βλαστός πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών στην Καλλιθέα. Ο αρχιφύλακας Σπ. Κοψαύτης, ένας από τους δύο αστυνομικούς της Άμεσης Δράσης που σταμάτησαν τη βέσπα που οδηγούσε για τροχαία παράβαση περιγράφει «Τους είπαμε να βάλουν τα χέρια πάνω στο περιπολικό και το έκαναν. Χτύπησε ένα κινητό. Του είπα να μη βάλει το χέρι στην τσέπη. Εκείνος το έβαλε...».

Στις 18 Μαρτίου 1998 ο 29χρονος αγρότης Ιωάννης Κεχαϊτης δολοφονείται στην Καστοριά «κατά λάθος» από μεθοριακή περίπολο της ΕΛ.ΑΣ.

Την 1η Απριλίου 1998 νεκρός από σφαίρες 3 τουλάχιστον αστυνομικών του Αστυν. Σταθμού Χαλκηδόνας - Θεσσαλονίκης ο 29χρονος τσιγγάνος Άγγελος Τζελάλ στην αγροτική περιοχή Παρθενίου Θεσσαλονίκης.

Στις 20 Μαΐου 1998 η 23χρονη Καλλιόπη Κόκκου βρίσκεται νεκρή με σφαίρα από το υπηρεσιακό περίστροφο του φίλου της.

Στις 27 Μαΐου 1998 ο 30χρονος Ευστράτιος Κυρέλης δολοφονείται στην Ξάνθη από αστυνομική περίπολο 3 αστυνομικών σε «ανταλλαγή πυρών».

Στις 28 Μαΐου 1998 ο Γιώργος Kωστίδης, από τη Θεσσαλονίκη, σκότωσε τονIωάννη Bλάχο, από την Πάτρα, στο ξενοδοχείο «Bάλια Bίλατζ» στη Ρόδο. Οι δύο άνδρες, συνομήλικοι 21 χρόνων και σπουδαστές της Σχολής της Ελληνικής Αστυνομίας στα Γρεβενά, πραγματοποιούσαν πρακτική εξάσκηση στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου της Ρόδου.

Στις 5 Ιουνίου 1998 ο 28χρονος Μπόκαρι Μπάχο πέφτει νεκρός από «τα εκφοβιστικά πυρά» μεθοριακής περιπόλου.

Στις 15 Ιουνίου 1998 δολοφονείται στα Μέγαρα από αστυνομικούς νεαρός άντρας από την Αλβανία.

Στις 19 Ιουνίου 1998 ο Αποστόλης Γκαγκόμοιρος, 37 ετών, δέχτηκε πυρά από μπάτσους στην πλατεία Κάνιγγος. «H σφαίρα παρέκαμψε μυστηριωδώς το συκώτι, τρύπησε το λεπτό έντερο και σταμάτησε πριν προκαλέσει ακατάσχετη αιμορραγία και πιθανώς θανατηφόρο τραύμα. Και, εφόσον οι χειρουργοί βρήκαν τη βολίδα στραπατσαρισμένη χωρίς να έχει χτυπήσει κάποιο οστό, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε την εκδοχή του αποστρακισμού».

Στις 5 Αυγούστου 1998 ο αστυφύλακας Σπύρος Δημητρίου συνελήφθη για τη ληστεία στη χρηματαποστολή των EΛTA Τρίπολης (που διαπράχθηκε στις 3 Μαρτίου) και κατηγορείται ότι σκότωσε και στη συνέχεια έθαψε τον συνεργό του, Αριστείδη Φώτου, το πτώμα του οποίου βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες έξω από την Aκράτα, για να μην του δώσει τα χρήματα που είχαν συμφωνήσει.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 γίνεται επίθεση της αστυνομίας σε διαμέρισμα για την «απελευθέρωση ομήρων» που κρατούσε ο Σορίν Ματέι, νεκρή η Αμαλία Γκινάκη.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1998 νεκρός ο Σορίν Ματέι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.

Τον Οκτώβριο 1998 πεθαίνει στα κρατητήρια του Μελιγαλά ο πολωνός Σμπόμπεκ Μιέσιτς, καθώς η αστυνομία παρά τη ρητή εντολή της γιατρού αρνήθηκε να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο.

Στις 23 Οκτωβρίου 1998 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ο ανθυπαστυνόμος Κυριάκος Βαντούλης σκότωσε τον 17χρονο Γιουγκοσλάβο μαθητή Μάρκο Μπουλάτοβιτς, ο οποίος βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη σε εκδρομή με το σχολείο και θεωρήθηκε «ύποπτος για κλοπή». «Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως», είπε η εισαγγελέας για το φονικό. Η δεδηλωμένη θέση της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. στη Θεσσαλονίκη ήταν ότι «επρόκειτο για ατύχημα». Ο Σέρβος πρόξενος συμφώνησε εν τέλει με αυτή την εκδοχή. Η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης υποστήριξε ότι ο Μάρκο Μπουλάτοβιτς και οι συμμαθητές του είχαν «ασκήσει πίεση» στον αστυνομικό, με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει τυχαία το πιστόλι του. Ήταν άοπλος και, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, δεν είχε διαπράξει την κλοπή.

Στις 27 Οκτωβρίου 1998 περίεργη συναδελφική αλληλεγγύη επέδειξαν οι αστυνομικοί που απέκρυψαν θανατηφόρο τροχαίο που συνέβη στη Βούλα, όταν περιπολικό με οδηγό τον αστυνομικό Βασίλη Χρυσόπουλο, χτύπησε και σκότωσε τον 18χρονο μοτοσυκλετιστή Γεώργιο Μαλλιαρό. Ο αστυνομικός συνελήφθη πέρασε από το Αυτόφωρο, ωστόσο το περιστατικό δεν δόθηκε στη δημοσιότητα όπως συμβαίνει με τα θανατηφόρα τροχαία.

Στις 8 Νοεμβρίου 1998 ο αστυνομικός Παναγιώτης Τσολερίδης κατά τη διάρκεια «ανταλλαγής πυροβολισμών με υπόπτους» σκότωσε με το ιδιωτικό του περίστροφο έναν 40χρονο Αλβανό. Η δικογραφία του Τσολερίδη δεν ήταν έτοιμη και αφέθηκε ελεύθερος με προφορική γνώμη του εισαγγελέα καθώς από τα στοιχεία που υπάρχουν φαίνεται ότι ο αστυνομικός ήταν σε άμυνα.

Στις 27 Ιανουαρίου 1999 ο αστυνόμος Κ. Ταολτσίδης δολοφονεί τον 23χρονο Γ. Μιγκίπη στη Θεσσαλονίκη.

Στις 7 Φεβρουαρίου 1999 ο Χάρης Τεμπερεκίδης και ο Αντώνης Φρατζής δολοφονούνται από αστυνομικούς στα βουνά της Κορινθίας.

Στις 13 Μαρτίου 1999 στην Κοζάνη ο αστυφύλακας Αθανάσιος Καναβάς σκοτώνει τον Αλβανό Αρμπέν Βεζί.

Στις 18 Μαρτίου 1999 μεταβατικά αποσπάσματα της αστυνομίας δολοφονούν τον 20χρονο αλβανό Λάντι Πέπα στην Καστοριά.

[Εὐλογητὸς]

Στις 7 Απριλίου 1999 αλβανίδα δολοφονείται από μεθοριακή περίπολο της ΕΛ.ΑΣ. στα σύνορα με τη γιουγκοσλάβικη Μακεδονία.

Στις 22 Μαΐου 1999 η ενός μηνός λεχώναΑγγελική Ρουσόγλου βρίσκεται νεκρή με σφαίρα από το υπηρεσιακό όπλο του συζύγου της, 29χρονος αρχιφύλακας Μανώλης Κουκουράκης.

Στις 16 Ιουλίου 1999 ο Αλβανός Αρμπέν Σούφα δολοφονείται από την αστυνομία στη Φλώρινα.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1999 ο 48χρονος αρχιφύλακας Αχιλλέας Παπαδημητρίου δολοφονεί την επίσης αστυνομικό σύζυγό του Αναστασία Ζουμπουρλή, μητέρα τριών παιδιών, τη στιγμή που αυτή έμπαινε στο σπίτι με το αυτοκίνητό της, γιατί «του μίλησε άσχημα».

Στις 16 Ιανουαρίου 2000 ο 24χρονος τσιγγάνος Θ. Βασιλόπουλος δολοφονείται από αστυνομικό στον Ασπρόπυργο.

Στις 19 Ιανουαρίου 2000 ο 20χρονος Ρουμάνος Βασίλιε Ιόν δολοφονείται από αστυνομικούς στην πλατεία Βάθης.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2000 στη Λούτσα ο υπαστυνόμος Θοδωρής Χαλουλάκος πυροβολεί αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις νέοι, επειδή όπως είπε «τους θεώρησε ύποπτους για διακίνηση ναρκωτικών». Η σφαίρα καρφώθηκε στη σπονδυλική στήλη του 18χρονου μαθητή Σωτήρη Καρτσιώτη και τον άφησε παράλυτο.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2000 ο Ρουμάνος Νικολάι Γκορέα δολοφονείται από αστυνομικό στην Πετρούπολη.

Στις 25 Μαρτίου 2000 στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης ο 17χρονος πρόσφυγας Νικόλαος Λεωνίδης έπεσε νεκρός από τα πυρά του αστυνομικού Γιώργου Ατματζίδη, γιατί δεν σταμάτησε σε σήμα για έλεγχο. Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κατερίνης αθώωσε τον αστυνομικό διότι «ο αστυνομικός δέχθηκε αγκωνιά και λόγω του πόνου που αισθάνθηκε και του αιφνιδιασμού, εκπυρσοκρότησε το όπλο του που δεν είχε ασφάλεια, με αποτέλεσμα να καρφωθεί στο δεξί αυτί του νεαρού».

Στις 27 Απριλίου 2000 ένας ανήλικος αλβανός κρατούμενος δολοφονείται από αστυνομικό, με μια σφαίρα στον τράχηλο, κατά τη διάρκεια εξέγερσης στις Φυλακές Αυλώνας.

Στις 14 Μαΐου 2000 αστυνομικός δολοφονεί στις Σέρρες 37χρονο ψυχασθενή.

Αστυνομικός της Άμεσης Δράσης είναι ο ουσιαστικός ιδιοκτήτης του ιδιωτικού γραφείου ερευνών, που εμπλέκεται στην παρακολούθηση του καθηγητή Bιολογίας Εμμ. Μπαλτατζή. Tα παρεπόμενα της παρακολούθησης ήταν η απόπειρα δολοφονίας άλλου αστυνομικού από άγνωστο, έξω από τη Βιολογική Σχολή στις 19 Μαΐου 2000.

Στις 25 Ιουλίου 2000 22χρονος μετανάστης δολοφονείται από αξιωματικό του στρατού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Στις 27 Ιουλίου 2000 λιμενικοί σκοτώνουν μετανάστη από την Τσεχία.

Στις 14 Ιουνίου 2000 συνοριοφύλακες πυροβολούν και σκοτώνουν τον 25χρονο πακιστανό Γιοβάλ στον οικισμό Μεγάλο Δέρειο Έβρου.

Στις 10 Αυγούστου 2000 20χρονος αλβανός δολοφονείται από συνοριοφύλακες στην Ιεροπηγή Καστοριάς.

Την 1η Νοεμβρίου 2000 ο αλβανός BledarQoshqu, 23 ετών, σκοτώθηκε στο Μοσχοχώρι Κρυσταλλοπηγής «κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών», αλλά το όπλο που φερόταν να έχει μαζί του δεν βρέθηκε ποτέ.

Στις 8 Φεβρουαρίου 2001 η Αστυνομία του Αγίου Στεφάνου κάνει έφοδο στο εγκαταλειμμένο σπίτι όπου έμενε o 16χρονος Ρεφάτ Ταφίλι, από την Αλβανία, μαζί με συμπατριώτες του. Οι περισσότεροι πρόλαβαν να φύγουν. Χτύπησαν τον 16χρονο τόσο στο σπίτι, στην αυλή, στο τμήμα. Στα κρατητήρια λιποθύμησε. Τον πέταξαν έξω, μη τους μείνει και στα χέρια. Οι δικοί του τον πήγαν στο Γενικό Κρατικό, όπου μπήκε στην εντατική και στο χειρουργείο. «Με τη διάγνωση της οξείας χειρουργικής κοιλίας ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου υποβλήθηκε σε μικρή τομή κατά το δεξιό πλάγιο της κοιλίας, αντιστοίχως προς τη σκωληκοειδή». Οι πόνοι του όμως δεν οφείλονταν σε αυτό. Διαπιστώθηκε αίμα στην κοιλιά και «ρήξη σπληνός σε δύο σημεία, έτσι ο ασθενής υποβλήθηκε σε σπληνεκτομή», αναφέρει το σχετικό ιατρικό σημείωμα. Ο ασθενής όμως δεν είχε άδεια παραμονής. Έτσι, στις 17 του μηνός παραδίδεται στην Αστυνομία Παπάγου, προς απέλαση διοικητική. Οδηγείται στα κρατητήρια της Αγίας Παρασκευής, στοιβαγμένος μαζί με 20 άτομα, μέσα σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, μέσα σε φριχτούς πόνους κι ενώ η μετεγχειρητική του κατάσταση επέβαλλε ιδιαίτερη «προσοχή στις λοιμώξεις αφού χωρίς σπλήνα η άμυνα του οργανισμού σε συγκεκριμένα μικρόβια είναι ελαττωμένη». Παρέμεινε κρατούμενος υπό αυτές τις συνθήκες επί πέντε μέρες κι ενώ δεν μπορούσε να σταθεί ούτε στα πόδια του με αποτέλεσμα να υποστεί μετεγχειρητικές επιπλοκές. Με εντολή του υπουργού Δημόσιας Τάξης του χορηγείται στις 22/2 προθεσμία 15 ημερών προκειμένου να αναχωρήσει από τη χώρα. Αφήνεται ελεύθερος. Η κατάσταση της υγείας του όμως ήταν άσχημη και αμέσως εισήχθη στο Σισμανόγλειο με υψηλό πυρετό.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2001 ο 47χρονος ρουμάνος Κονσταντίν Κατούρ πεθαίνει στα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος, παρά το βαρύ τραυματισμό του δεν μεταφέρεται σε νοσοκομείο.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2001 ο 23χρονος Μιχ. Κιβωτός πεθαίνει στις φυλακές Κορυδαλλού, έπασχε από καρδιά και μεσογειακή αναιμία αλλά οι εκκλήσεις του για μεταφορά σε νοσοκομείο αγνοήθηκαν.

Στις 29 Απριλίου 2001 «αυτοκτόνησε» στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος της Κω ο 38χρονος πολωνός μετανάστης Μπουρντάκι Τ. Βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του ενώ είχε συλληφθεί γιατί μπήκε παράνομα στη χώρα και περίμενε -επί μήνες- την απέλασή του.

Στις 4 Ιουνίου 2001 ο 15χρονος αλβανός AfrimSala πυροβολήθηκε και έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω, όταν το όπλο του συνοριοφύλακα του Τ.Σ.Φ. Κρυσταλλοπηγής «εκπυρσοκρότησε τυχαία όταν σκόνταψε».

[Εὐλογητὸς]

Στις 14 Ιουλίου 2001, τα ξημερώματα, ο αστυνομικός Αστρινός Λυρώνης παραβίασε, με το περιπολικό που οδηγούσε, ερυθρό σηματοδότη στη λεωφόρο Βουλιαγμένης στο Άνω Καλαμάκι και σκότωσε τους Δημήτρη Παπαδημητρίου, 18 ετών, και ο Ευάγγελο Γκόρτσα, 21 ετών, που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα.

Την 1η Αυγούστου 2001 ο τούρκος Ο. Πάζιλ δολοφονείται από λιμενικούς στη θαλάσσια περιοχή της Κω.

Τον Οκτώβριο του 2000 ο «Ζητάς» Γ. Τυλλιανάκης επιχείρησε να σταματήσει το αυτοκίνητο του 21χρόνου Μ. Χριστόπουλου στο Ζεφύρι. Ο νεαρός δεν σταμάτησε στο μπλόκο και έτσι ο Τυλλιανάκης, όπως υποστήριξε μάρτυρας, στάθηκε στη μέση του δρόμου με ανοιχτά τα πόδια και πυροβόλησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του νέου. Ο Τυλλιανάκης πάντως ανέφερε ότι... παραπάτησε και εκπυρσοκρότησε το όπλο.

Στις 24 Οκτωβρίου 2001 στο Ζεφύρι ο αστυφύλακας της Άμεσης Δράσης Γιώργος Τυλιανάκης πυροβόλησε στο κεφάλι τον αθίγγανο Μαρίνο Χριστόπουλο, 21 ετών, επειδή δεν σταμάτησε σε μπλόκο. «Αντιδρώντας ενστικτωδώς, ο αστυφύλακας πυροβόλησε μία φορά με το υπηρεσιακό του όπλο με αποτέλεσμα να τραυματίσει θανάσιμα τον οδηγό», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας. Σύμφωνα με τον ίδιο «παραπάτησε και εκπυρσοκρότησε το όπλο». Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα ο «ζητάς» στάθηκε στη μέση του δρόμου με ανοιχτά τα πόδια και πυροβόλησε. Η σφαίρα κατέληξε στην πίσω πλευρά του κεφαλιού του άτυχου νεαρού.

Στις 21 Νοεμβρίου 2001 στην πλατεία Αμερικής ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος πυροβόλησε στο κεφάλι τον 20χρονο Αλβανό Σεντγκάκ Σελνίκου μέσα σε καφετέρια, όταν απείλησε με μαχαίρι τον ίδιον και άλλους τέσσερις συναδέλφους του που είχαν ήδη προτεταμένα τα όπλα τους.

Την 1η Δεκεμβρίου 2001 συνοριοφύλακες πυροβολούν εναντίον δύο νεαρών Αλβανών σε παραμεθόριο χωριό της Θεσπρωτίας, ο ένας πέφτει νεκρός.

Στις 2 Νοεμβρίου 2002 ένας αλβανός, 32 ετών, σκοτώνεται από συνοριοφύλακες στην Καστοριά.

Στις 24 Οκτωβρίου 2002ο αστυνομικός Θεόδωρος Κατσάςπυροβόλησε και σκότωσε τον 23χρονο Αναστάσιο Λυμουρά στην Γλυφάδα.

Στις 7 Μαΐου 2003 «μυστηριώδης» θάνατος του 25χρονου Αριστείδη Νεοφώτιστου στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Φιλαδέλφειας. Το παιδί πήγε για εξακρίβωση και βγήκε σακατεμένο και νεκρό.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 2003 ο 18χρονος Αλβανός Βούλνετ Μπίτιτσι τραυματίζεται θανάσιμα από Έλληνα συνοριοφύλακα όταν προσπάθησε να διασχίσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα (Κρυσταλλοπηγή) στην Ιεραπηγή Καστοριάς.

Στις 9 Δεκεμβρίου 2003 ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης πυροβολείται στο κεφάλι από άνδρες του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων Ρεθύμνου, γιατί το αυτοκίνητο που επέβαινε μαζί με δυο άλλους νεαρούς δεν σταμάτησε σε μπλόκο στην περιοχή Ανωγείων Ρεθύμνου.

Στις 13 Ιανουαρίου 2004 ο 42χρονος Μοχάμετ Χαμούτ πεθαίνει από «παθολογικά αίτια» ενώ κρατούνταν από την Αστυνομία Ρεθύμνου, με εμφανή τα σημάδια κακοποίησης και ξυλοδαρμού σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση.

Στις 21 Ιανουαρίου 2004 ο 28χρονος αρχιφύλακας Ευθύμιος Ευθυμίου στα Πατήσια δολοφονεί με το υπηρεσιακό του περίστροφο τη φίλη του Βασιλική Μουστάκα, 22 ετών, σπουδάστρια και μετά αυτοκτονεί. Στο σημείωμά του έγραψε ότι τη σκότωσε για «να μη την πάρει άλλος».

Στις 13 Μαρτίου 2004 πέθανε στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Βύρωνα όπου εκρατείτο για να απελαθεί o 36χρονος Πολωνός Γιαντέους Κότσεβα.

Στις 11 Αυγούστου 2004, τρεις μετανάστες από την Αλβανία, ο Λουάν Μπερντελίμα, ο Ι.Σ. και ο Β.Ντ., κάθονται σε ένα τραπέζι έξω από πιτσαρία στην περιοχή Αμπελοκήπων, πολύ κοντά στο κτίριο της ΓΑΔΑ στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.Λίγο αργότερα ο Λουάν Μπερντελίμα, 36 ετών, θα μεταφερθεί με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο ΚΑΤ βαρύτατα τραυματισμένος, σχεδόν ετοιμοθάνατος. Θα χάσει τη μάχη με τη ζωή στις 25 Αυγούστου.Σύμφωνα με την αφήγηση του Β.Ντ. ένα νεαρό ζευγάρι βγήκε από την πολυκατοικία και πέρασε μπροστά τους. Ο άνδρας θεώρησε ότι η παρέα τον κοίταξε περίεργα, την κοπέλα και τον ίδιο, και τους ζήτησε το λόγο με υβριστικό τρόπο. Εκείνοι αντέκρουσαν τον ισχυρισμό του και ο νεαρός έφυγε απειλώντας τους ότι θα τους κάνει να μετανιώσουν που πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα. Οι τρεις φίλοι θεώρησαν το επεισόδιο λήξαν και συνέχισαν την κουβέντα τους. Λίγο αργότερα, ο Λουάν πετάχτηκε στο περίπτερο για τσιγάρα. Την ώρα που επέστρεφε εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά του ο άνδρας που είχε διαπληκτιστεί με τους μετανάστες, καθώς και ένας άλλος άνδρας τεραστίων διαστάσεων που επέβαινε σε μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Ο δεύτερος αυτός άνδρας φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο με γραμμένη τη λέξη Police και μπλε μπλούζα όμοια με εκείνη των αστυνομικών, στο μανίκι του δε, έφερε σήμα παρόμοιο με εκείνο της αστυνομίας. Οι δύο επιτέθηκαν στον Λουάν Μπερντελίμα και ο μοτοσικλετιστής τον χτύπησε από πίσω στο κεφάλι, ενώ ο άλλος τον έβριζε με χυδαίο τρόπο. Ο Μπερντελίμα έπεσε αναίσθητος στο οδόστρωμα που πλημμύρισε αίμα, ενώ οι δύο εξαφανίστηκαν προτού προλάβει κανείς να αντιδράσει.

Στις 23 Αυγούστου 2004 ένας δόκιμος αστυφύλακας σκότωσε κατά λάθος ένα μόνιμο οπλίτη του στρατού, στο Μετόχι της Πάρνηθας στις κατασκηνώσεις της Τράπεζας Ελλάδος, οι οποίες έχουν γίνει Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις και φιλοξενούνται συνοδοί και φροντιστές αποστολών. Ο αστυφύλακας και ο στρατιώτης περιεργάζονταν τα όπλα τους και κάποια στιγμή το 38άρι περίστροφο, που είχε ο δόκιμος αστυφύλακας εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα η σφαίρα να βρει τον στρατιώτη στο κεφάλι.

Στις 31 Αυγούστου 2004 εξιχνιάστηκε η δολοφονία του 25χρονου Αναστασίου Τσεχελίδη, το πτώμα του οποίου βρέθηκε σε αγροτική περιοχή στην Αριδαία Πέλλας. Σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας, ως δράστης φέρεται 40χρονος αστυνομικός που υπηρετεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Πέλλας, τα στοιχεία του οποίου δεν ανακοινώθηκαν.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2004 ομάδα αστυνομικών και ειδικών φρουρών - περίπου 15 - του Αστυνομικού Τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια (ξεγύμνωμα, φάλαγγα, εικονικές εκτελέσεις και άγριο ξύλο) τουλάχιστον 40 Αφγανούς μετανάστες.

Στις 26 Φεβρουαρίου 2005 ο αστυνομικός Άγγελος Κράδαρης στον Αλμυρό Βόλου δολοφονεί με το υπηρεσιακό του περίστροφο τη σύζυγό του Ζωή Ντόντου και την πεθερά του μπροστά στο 7 μηνών αγοράκι που θα υιοθετούσαν.

Στις 11 Απριλίου 2005 Νιγηριανός μετανάστης βρέθηκε νεκρός μέσα στο αστυνομικό τμήμα στη Λαμία. Ο δολοφονημένος μετανάστης θάφτηκε χωρίς να γίνει ιατροδικαστική εξέταση.

Στις 25 Ιουνίου 2005 αστυνομικοί της Ο.Π.Κ.Ε. Πτολεμαΐδας σταμάτησαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Γ.Α. με συνεπιβάτη τον Βασίλη Καραλευθέρη. Μετά από έλεγχο, οι αστυνομικοί βρήκαν σβησμένα τσιγάρα με χασίς στο τασάκι και λίγα γραμμάρια σε πλαστικό τσαντάκι μέσα στη θήκη του αυτοκινήτου. Οδηγήθηκαν και κρατήθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα Πτολεμαΐδας. Ο 36χρονος Βασίλης βρέθηκε καμένος στο κελί του με τα χέρια του δεμένα πισθάγκωνα με χειροπέδες. Πέντε μήνες αργότερα, στις 18/11/05, ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Κοζάνης Ιωάννης Κούτρας με μια 30σέλιδη διάταξη αποφαίνεται ότι την ευθύνη για το θάνατό του φέρει ο ίδιος ο 36χρονος κρατούμενος Βασίλης Καραλευθέρης και απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη οι αστυνομικοί του τμήματος Πτολεμαΐδας.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2006 ο συνταξιούχος 58χρονος αστυνομικός Αβραάμ Αγγελίδης δολοφονεί στη Βέροια με καραμπίνα τη 45χρονη σύζυγό του και μητέρα δύο ενήλικων παιδιών, τα οποία είπαν ότι πάντα ήταν βίαιος και κτυπούσε τη μητέρα τους.

Στις 5 Φεβρουαρίου 2006 βρέθηκε νεκρός, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, μετανάστης από το Ιράν στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2006 ένας 15χρονος Αφγανός πρόσφυγας σοβαρά κακοποιημένος από λιμενικό και ένας 21χρονος που συμμετέχει στο επεισόδιο στο λιμάνι της Πάτρας πέφτει νεκρός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Τον Σεπτέμβριο 2006 οι ελληνικές Αρχές κατηγορούνται ότι έριξαν στη θάλασσα περίπου σαράντα μετανάστες χωρίς χαρτιά, από τους οποίους τούρκοι λιμενικοί περισυνέλεξαν στα ανοιχτά του Καράμπουρουν της Σμύρνης έξι πτώματα και 31 διασωθέντες.

Στις 17 Νοεμβρίου 2006 ο κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπείται ανηλεώς από 8 αστυνομικούς με πολιτικά άνευ αιτίας. Η αστυνομία αναφέρει ότι «έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα» μέχρι να βγει το βίντεο της ανελέητης κακοποίησης του από τους νταήδες μπάτσους.

Στις 20 Νοεμβρίου 2006 ένας μετανάστης από το Μαγκρέμπ προσάγεται στο Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας. Κρατείται μέχρι την επομένη 21/11. Επιστρέφει σπίτι του με εμφανή σημάδια κακοποίησης. Ο ίδιος λεει ότι τον χτύπησαν αστυνομικοί του τμήματος της Ομόνοιας. Πέφτει να κοιμηθεί. Το πρωί κείτεται νεκρός στο κρεβάτι του...

Στις 28 Μαρτίου 2007 ο 16χρονος πολωνός Ματιέα Ντ, κρατούμενος στις φυλακές Αυλώνας, αυτοκτονεί στο ψυχιατρείο του Κορυδαλλού.

Στις 15 Απριλίου 2007 βρέθηκε απαγχονισμένος στα κρατητήρια του ΑΤ Ιλίου ο 20χρονος Αλβανός μετανάστης Λεωνίδας Κ., όπου κρατούνταν.

Στις 7 Νοεμβρίου 2007 ο 29χρονος Συνοριοφύλακας πυροβόλησε και σκότωσε έναν από τους έντεκα Αλβανούς που είχαν περάσει παράνομα τα σύνορα, ο οποίος δε σταμάτησε σε έλεγχο και τράπηκε σε φυγή σε αγροτική περιοχή στο δημοτικό διαμέρισμα Λεβαίας του Δήμου Φιλώτα στη Φλώρινα.

Στις 18 Αυγούστου 2007 ο Τόνυ Ονούοχα, μετανάστης από τη Νιγηρία και μικροπωλητής CD, βρέθηκε νεκρός στην Καλαμαριά μετά από καταδίωξη δύο αντρών της ασφάλειας.

Στις 8 Νοεμβρίου 2007 ο Ίλμι, 45 χρονών και πατέρας 5 παιδιών, εντοπίζεται από μπλόκο συνοριοφυλακής λίγο έξω από το χωριό Λεβαία, πυροβολείται πισώπλατα σχεδόν εξ επαφής και πέφτει νεκρός.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2008 δολοφονείται ο Σουδανός AbdulkarimYahiaIdris στην περιοχή της Ομόνοιας. Η επίσημη εκδοχή των αστυνομικών του Τμήματος Ακροπόλεως απορρίπτει κατηγορηματικά τις καταγγελίες φίλων του νεκρού μετανάστη, που ήταν μαζί του στη συμβολή των οδών Σοφοκλέους και Σωκράτους, όταν έφτασαν οι τρεις αστυνομικοί, ότι το θύμα ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από τους αστυνομικούς της Άμεσης Δράσης που τον καταδίωξαν για να τον συλλάβουν. Αντίθετα οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι «προσπάθησαν να τον βοηθήσουν όταν κατάλαβαν ότι πνιγόταν».