Ελληνικό πορνό!Αλήθεια και μύθοι

[Jack The Ripper]

Τα πρώτα έτη της δεκαετίας του 70, είναι μια εποχή που σηματοδοτεί την έναρξη της καθόδου του ελληνικού κινηματογράφου. Την ίδια περίοδο, ένα άλλο είδος κινηματογράφου γεννιέται και σταδιακά δημιουργείται η ελληνική βιοτεχνία του πορνό.
Έχουν δημιουργηθεί οι πρώτοι «αστέρες» του είδους (μια ολόκληρη συντεχνία από τεχνικούς, σεναριογράφους, παραγωγούς και σκηνοθέτες) κι έχει αναδειχθεί μια σειρά από αίθουσες που αρχίζουν δειλά να ειδικεύονται στην προβολή της δημόσιας αρετής και στη προβολή των ταινιών με την ένδειξη «αυστηρώς ακατάλληλον».
Οι περισσότερες ταινίες εκείνη την εποχή διαθέτουν συνήθως δύο εκδόσεις (version). Μια «μαλακή» για την εγχώρια αγορά και μία «σκληρή» (με ένθετες σκηνές, τις λεγόμενες «τσόντες», απ' όπου καθιερώθηκε κι όρος «τσόντα» για τις ταινίες πορνό) για τη διεθνή αγορά.

Γνωστοί Έλληνες σκηνοθέτες που κάποτε γύριζαν οικογενειακές ταινίες και μελοδράματα της εποχής, είτε κάποιοι άλλοι νεόκοποι τότε στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου (και σήμερα πολύ γνωστοί), πρωτοστάτησαν στο είδος (συνήθως με ψευδώνυμα), όπως και ευμεγέθεις πρωταγωνιστές όπως ο Κώστας Γκουσγκούνης που έγινε γνωστός από τον ρόλο του σεΐζη στην τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και ο Τέλης Σταλόνε (κατά κόσμον, Τέλης Μαυρογόνατος) που ξεκίνησε από «στάντμαν» σε ελληνικές ταινίες για το εξωτερικό, για να συντροφεύσουν στη συνέχεια άγνωστες Ελληνίδες και ξένες που έβγαζαν τα προς το ζην στην Ελλάδα, με τα χαρακτηριστικά ονόματα Τζοάννα ή Κατερίνα Σπάθη (καμία σχέση με την Τίνα Σπάθη, η οποία πρωταγωνιστούσε μόνο σε «μαλακό» πορνό), Μόνικα, παίρνοντας ένα χαρτζιλίκι για γυρίσματα στις ακτές του Σαρωνικού.

Το ελληνικό πορνό μετά την πρώτη φάση του «μαλακού πορνό» (soft porn), με τον Όμηρο Ευστρατιάδη και τις τολμηρές ταινίες με την Άννα Φόνσου («Το κορίτσι και το άλογο») και τον Χρήστο Νομικό («Διαμάντια στο γυμνό κορμί σου»), άνθησε στη δεκαετία του 80 με «μέγα» δημιουργό, τον επονομαζόμενο «Berto» (το ψευδώνυμο αυτό (εκ του «ο Μπερτολούτσι της τσόντας»), αποδίδεται σε κάποιον Νάσο Σπυρή, έναν άνθρωπο που, όπως φημολογείται, έβρισκε τις πρωταγωνίστριές του στα πέριξ της Ομόνοιας, αν κι αυτό το όνομα αποτελεί πιθανότατα, επίσης ψευδώνυμο).
Το είδος στη συνέχεια έκανε καριέρα στις βιτρίνες του εξωτερικού ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα για το φιλοθεάμον κοινό.
Η αιτία της επιτυχίας, ήταν η ποικιλία των εικόνων: σκηνές σε νησιά, σε θάλασσες, σε βουνά, σε χιόνι και σε βίλες ανά την Ελλάδα συγκινούσαν κάποτε όλη την Ευρώπη. Φυσικά, έπαιξε τον ρόλο της και η ποικιλία της δράσης, με Έλληνες και Eλληνίδες, Αμερικανούς, Γερμανίδες, Βραζιλιάνους, ή Ελληνίδες τρανς που έκαναν και ταινίες στο εξωτερικό.

Η άνθιση αυτού του είδους του κινηματογράφου, γέννησε ένα δικό του «star system», απ' όπου ξεπετάχτηκαν και καθιερώθηκαν σ' αυτόν τον χώρο, ονόματα όπως, Κώστας Γκουσγκούνης (Ο ηδονοβλεψίας), Νότης Πιτσιλός (συνήθως έκανε τον ηδονοβλεψία), Τέλης Σταλόνε (Ο κύριος καθηγητής), Κώστας Μπόκολης (Ποιος θα πηδήξει τη γοργόνα;), Παύλος Καρανικόλας (Εμείς οι βλάχοι όπως λάχει), Κώστας Σαμαράς (Αληθινή ηδονή), Τζίμι Μπελαρίκε (ο γνωστός έγχρωμος τύπος εξ ΗΠΑ), Κατερίνα Σπάθη (Σκύψε ευλογημένη) κ.ά.
Σημαντικό μερίδιο συμμετοχής σ' αυτό το είδους του κινηματογράφου (κατά κύριον λόγο, του «σκληρού» πορνό), είχαν και κάποιες άλλες «μορφές», λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, όπως οι τραβεστί Αλόμα και Άντζελα Γιάννου (Ο Μανωλιός ο μπήχτης) και ο πρώτος (και τελευταίος ίσως) ομοφυλόφιλος αστέρας του είδους, Ζωρζ Τσαπέλας (το σαφώς ψεύτικο επίθετο παρέπεμπε στη γνωστή ποικιλία σύκων «τσαπέλες»), ο οποίος παρά τις ελάχιστες «σκληρές» σκηνές που γύρισε, η ιδιαιτερότητά του τον έκανε γνωστό.

Οι Έλληνες θεατές που νοίκιαζαν παλαιότερα κατά κόρον ελληνικές πορνοταινίες από τα βιντεοκλάμπ είχαν και ένα παραπάνω άλλοθι για την προτίμησή τους: το γνωστό χυδαίο χιούμορ που πλημμύριζε ηχητικά τις σκηνές, συνήθως με ντουμπλάρισμα γυναικείων και αντρικών φωνών και ατάκες που έχουν μείνει στην ιστορία στις αντροπαρέες.

Οι ελληνικές «hardcore» ερωτικές ταινίες της δεκαετίας του 80, είχαν όμως περίπου την ίδια κατάληξη με τις βιντεοταινίες την περιόδου. Όταν πέρασε η εποχή τους, χλευάστηκαν ως «σκουπίδια». Έτσι, το ελληνικό πορνό έσβησε στα τέλη της δεκαετίας του 80, παίρνοντας μαζί του ιστορίες για πρόσωπα που έφυγαν μαζί με μια εποχή και δεν μπόρεσε να επανακάμψει, παρά τους ευρηματικούς τίτλους που επινοήθηκαν αργότερα σε μετέπειτα προσπάθειες αναβίωσής του («Στο τρένο θα στον σφυρίξω δυο φορές», «Ξεκωλοθρευτής», «Τα κανόνια του Bυζαρόνε», «Πουτανικός», «Ξέρω ποιον ξεπέταξες πέρυσι το καλοκαίρι», «Πολύ σκληρός για να χωρέσει», «Η σαραντάρα κι ο παπάρης», «Μπούτια ερμητικά κλειστά», «Χίλιες και μια πίπες», «Χτυποκαύλια στο Μπέβερλι Χιλς», «Πουστάρ Wars Επεισόδιο 1: Η αόρατη ψωλή», «Ο μύθος του ακέφαλου καβλιάρη» κ.ά).
Παρ' όλα αυτά όμως, δύο δεκαετίες αργότερα, οι ταινίες αυτές του 70 και του 80, απέκτησαν νέο φανατικό κοινό και έγιναν περισσότερο «καλτ» από ποτέ. Το ελληνικό πορνό έγινε μουσειακό είδος αν κι αργότερα προσπάθησαν αποτυχημένα να το αναβιώσουν, ενίοτε παραπλανώντας το φιλοθεάμον κοινό, όπως με την περιλάλητη ταινία «Η εκδίκηση μιας παρθένας στα μπουζούκια». Η συγκεκριμένη ταινία διαφημίζονταν ως αυθεντική ελληνική ταινία πορνό με Ελληνίδες πρωταγωνίστριες, οι οποίες ξεσήκωσαν τη φαντασία των υποψήφιων αγοραστών της ταινίας, όταν δήλωναν ότι το έκαναν για πρώτη φορά. Έδωσαν μάλιστα και συνέντευξη σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας (εδώ κι εδώ), ενώ η ταινία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο διαφημίστηκε μέσα από την τηλεόραση, ακόμα κι από ιστοσελίδα δημοτικού ραδιοφώνου! Αφού ο κόσμος πείστηκε ότι επιτέλους μετά από πολλά χρόνια θα δει αυθεντική ελληνική τσόντα, συνέρρεε με «συγκίνηση» στα DVD clubs, για να αγοράσει το πολυπόθητο DVD, που υπόσχονταν την ανάσταση του αθάνατου κιτς του «παλιού καλού ελληνικού πορνό». Εκ των υστέρων βέβαια αποδείχθηκε, ότι οι «Ελληνίδες» που είχαν δώσει την συνέντευξη στην εφημερίδα (και η οποία διαβεβαίωνε για την ελληνικότητά τους), ούτε «παρθένες» ήταν στον χώρο και πολύ περισσότερο ούτε Ελληνίδες. Η μία ήταν επαγγελματίας «ηθοποιός» πορνό από την Τσεχία και η άλλη ήταν από την Μολδαβία και έκανε «βίζιτες» διαφημιζόμενη μέσα από ελληνικές ιστοσελίδες γνωριμιών. Και καθώς ήταν προφανής η αδυναμία τους να μιλήσουν καλά ελληνικά, «ντουπλαρίστηκαν» οι φωνές τους.

Η μόνη συζήτηση που προέκυπτε κατά καιρούς ήταν για το περιβόητο ερώτημα αν οι γνωστές πρωταγωνίστριες (Άννα Φόνσου, Ζωή Λάσκαρη, Μαρία Αλιφέρη, Κάτια Δανδουλάκη, Γκιζέλα Ντάλι, Ελένη Ανουσάκη, Μαρία Ιωαννίδου κ.ά.) και πρωταγωνιστές (Βύρων Πάλλης, Κώστας Καραγιώργης, Κώστα Πρέκας, Λυκούργος Καλλέργης, Ανδρέας Μπάρκουλης, Φαίδων Γεωργίτσης κ.ά.) είχαν γυρίσει ποτέ σκληρές σκηνές, κάτι που χρειάστηκε να διευκρινιστεί ενίοτε και δικαστικώς, αποδεικνύοντας ότι η παραφιλολογία για το θέμα δεν είχε βάση. Απλώς, κάποιοι με τη μέθοδο του μοντάζ είχαν κάνει το θαύμα τους, γεμίζοντας τις αίθουσες των λιμανιών ανά τον κόσμο και τροφοδοτώντας τις φαντασιώσεις των Ελλήνων ναυτικών, που όλοι έχουν μια ιστορία να διηγηθούν για το θέμα.
[Οι μόνες ιστορίες που φαίνεται να έχουν βάση είναι αυτές που μιλάνε για πορνοταινίες που δεν βλέπουν ποτέ το φως της ελληνικής αγοράς, με πρωταγωνίστριες κάποια μοντέλα, ταινίες που διοχετεύονται σε αγορές εκτός Ευρώπης. Είναι το τίμημα της ανωνυμίας που θέλουν να κρατήσουν μέσα σ' ένα κύκλωμα «αντικοινωνικό», ενοχλητικό και βρώμικο. Και το αποτυχημένο «ριμέικ» παραγωγών που κάποτε είχαν και κάτι τις το χαριτωμένον.]

Τις τσόντες τις παρήγαγαν και τις κινηματογραφούσαν οι διανομείς του εξωτερικού, οι οποίοι και τις μοντάραν κατά το δοκούν, πολλές φορές εν αγνοία των συντελεστών, ηθοποιών και σκηνοθετών. Αισθησιακές ταινίες της εποχής «ντύνονται» πορνό στην Αστόρια της Νέας Υόρκης και προβάλλονται στα πορνοσινεμά της ομογένειας με άμεσους καταναλωτές τους Έλληνες μετανάστες. Τότε είναι που γεννιούνται οι αστικοί θρύλοι για τα πορνό που έχουν γυρίσει διάσημες Ελληνίδες ηθοποιοί. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις πρόκειται για κλασική ψυχαναλυτική «προβολή»: όσο πιο ποθητή ήταν μια Ελληνίδα ηθοποιός τόσο πιο σκληρό πορνό εθρυλείτο ότι είχε γυρίσει!
Αλλά και στην Ελλάδα, παρατηρήθηκαν παρόμοια φαινόμενα, όπου κατά την διάρκεια της προβολής μιας «αθώας» ταινίας, οι ιδιοκτήτες κάποιων κινηματογράφων, κολλούσαν ενδιάμεσα και κάποιες εμβόλιμες σκηνές σκληρού πορνό, από κάποια άλλη άσχετη ταινία. Αναφέρεται μια τέτοια περίπτωση, με την ταινία «Στεφανία» του Γιάννη Δαλιανίδη, με πρωταγωνίστρια την Ζωή Λάσκαρη. Από αυτό το περιστατικό (που έκανε έξαλλο τον Φίνο) μάλλον, διεδώθη η ψευδής φήμη, ότι ο Δαλιανίδης γύριζε και ταινίες πορνό με το ψευδώνυμο «Ο μεγάλος Μπέρτο» και ότι η Λάσκαρη πρωταγωνιστούσε σε «τσόντες».
Σε άλλες περιπτώσεις, οι αιθουσάρχες κατέφευγαν και σε άλλα μέσα: «Βάφτιζαν» εκ νέου κάποιες ταινίες ερωτικού περιεχομένου, δίνοντάς τους έναν πιο «πικάντικο» τίτλο. Έτσι η τολμηρή ταινία του 1976 «Έγκλημα στη Γλυφάδα», με την Τίνα Σπάθη, έγινε «Έξι διεστραμμένες ζητούν δολοφόνο». Λεπτομέρεια: Οι γυναίκες στην ταινία, ήταν...τρεις! Αργότερα η ίδια ταινία, εμπλουτίστηκε και με σκηνές σκληρού πορνό παρμένες από ταινίες της δεκαετίας του 80.

Στα πρώτα βήματα του πορνό στην Ελλάδα, θα πρέπει να λάβει κανείς υπ' όψιν του και την πολιτική κατάσταση: χούντα και σκληρή λογοκρισία. Οι πρώτες «ένθετες» σκηνές φτάνουν στους κινηματογράφους σε ξεχωριστή μπομπίνα, που τη φορτώνουν σε ξεχωριστή μηχανή προβολής. Έτσι οι επιμέρους σκηνές προβάλλονται αιφνιδίως ανάμεσα στην κανονική ταινία, όταν ο μηχανικός προβολής κρίνει ότι δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο από τις εφόδους της αστυνομίας. Είναι η στιγμή της αποθέωσης για ένα κοινό που μέχρι τότε χασομερά και δυσανασχετεί. Ένα ρίγος διαπερνά την αίθουσα, κάθε ήχος παύει, η έξαψη συνδυασμένη με το κλεφτό και παράνομο δημιουργούν ένα εκρηκτικό χαρμάνι. Το δέκα ή δεκαπέντε λεπτά που συνήθως διαρκεί η «τσόντα», το σινεμά μεταμορφώνεται σε ένα είδος εκκλησίας για...αμαρτωλούς...

Πηγή: klik.gr

[pazuzu]

Οι δεκακαετίες του 70 και του 80 ήταν σίγουρα πολύ σκληρές για την πορνογραφία στην Ελλάδα αλλά μπήκαν στη κατηγορία του καλτ όπως διάβασα και στο αφιέρωμα.Λίγοι οπαδοί αλλά φανατικοί.Δεν θα ξεχάσω εγώ το δίδυμο που  μεσουρανούσε στις ταινίες του μεγάλου ΜΠΕΡΤΟ ο κοντός με το μουστάκι Παύλος Καρανικόλας και ο ο σκατοφατσας με το άπλυτο μαλλί και το μεγάλο πουλί ο Κώστας Σαμαράς. &hdb

[apapas82]

Tι μου θύμισες ρε φίλε τώρα  

[Vrikolakas]

Ο Παύλος Καρανικόλας παίζει να είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας πορνοστάρ για μένα. 

[redmanftw]

o τιμημενος μποκολης

[pontikos69]

απο αυτές και καλά διάσημες τις εποχής των περασμένων δεκαετιών στη καλύτερη να βλέπαμε κάποια με τόπλες σε σκηνή υπερβολικού light γυμνού ούτε καν πορνό.
Ακόμα και οι πρωταγωνίστριες στα πορνό των 80s κυρίως που είχανε πολύ δημοφιλία οι βασικές πρωταγωνίστριες ήταν ξένες τουρίστριες.

[νικος αλεφης]

Η αντζελα γιάννου που το ονοματης υπηρχε σε τσοντες ηταν τρανς ;

[dick may cum]

τρανς ήταν η μακαρίτισα αλλά δεν ξέρω με απολυτη σιγουριά αν ήταν το ίδιο πρόσωπο με τις τσόντες προ 35 ετών

[luke cage]

Ο σκηνοθέτης που καθιέρωσε το ελληνικό πορνό και πως βγήκε ο όρος «τσόντες». Πώς περάσαμε από τον «light» ερωτικό κινηματογράφο στις «hard core» ταινίες της εποχής του ΄80 ...



Σε ένα σινεμά της Λάρισας οι θεατές παρακολουθούσαν την ενδιαφέρουσα ταινία. Ξαφνικά, η ροή της ταινίας διακόπτονταν και στη μεγάλη οθόνη προβάλλονταν σκηνές από σκληρό πορνό. Το εμβόλιμο κομμάτι της ταινίας που εμφανιζόταν ξαφνικά, δεν ήταν τίποτα άλλο από αυτό που έχει μείνει γνωστό ως «τσόντα». Δηλαδή, καρέ άσχετα με την ταινία, τα οποία είχαν προστεθεί με μοντάζ στη μπομπίνα του έργου. Ο τοπικός μύθος λέει ότι ο άνθρωπος που ανακάλυψε και τελειοποίησε την τεχνική της τσόντας και κρατούσε «σούζα τα αλογάκια», ήταν ένας μηχανικός προβολής και κινηματογραφιστής με ιδιόκτητο σινεμά στην πόλη. Έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο χώρο του ελληνικού πορνό, καθώς γύρισε μεταξύ άλλων ως σκηνοθέτης, θρυλικές πορνό ταινίες της δεκαετίας του '80 όπως: «Εμείς οι Βλάχοι όπως λάχει», «Το παλαμάρι του βαρκάρη», «Μανωλιός ο μπήχτης» και «Οι πανκς τα κάνουν όλα». Ο Αθανάσιος Κασπίρης ή Νάσος Σπυρής έμεινε γνωστός στο χώρο του σκληρού πορνό ως «Ο Μεγάλος Μπέρτο», κομμένο προσωνύμιο που του έδωσαν από τον διάσημο Ιταλό σκηνοθέτη, Μπερνάντο Μπερτολούτσι....



Ο άνθρωπος που «τσόνταρε» τις ερωτικές ταινίες και τις έκανε πορνό Ο σκηνοθέτης Όμηρος Ευστρατιάδης και πολλοί άλλοι προσπαθούσαν να κάνουν ταινίες με ερωτικές σκηνές, στις οποίες όμως το γυμνό ήταν ένα μικρό απόσπασμα του έργου, που εξυπηρετούσε την πλοκή του σεναρίου. Οι ηθοποιοί έμεναν σε αυτό που περιγράφεται ως καλλιτεχνικό γυμνό και οι ταινίες ήταν απλά ερωτικές. Γι αυτό στις αποκαλυπτικές σκηνές συμμετείχαν καταξιωμένες ηθοποιοί όπως η Άννα Φόνσου, η Έλενα Ναθαναήλ, η Ελένη Ανουσάκη, ή η Μπέτυ Αρβανίτη. Η προϋπόθεση ήταν ότι οι ταινίες δεν ήταν πορνό, αλλά κανονικά κινηματογραφικά έργα με σενάριο και αισθησιακές σκηνές. Και όμως υπήρχαν πολλοί που ορκίζονταν ότι είχαν απολαύσει ταινίες του Ευστρατιάδη, στις οποίες είχαν δει τις πρωταγωνίστριες να κάνουν σκληρό σεξ. Τι είχε συμβεί; Οι ταινίες πωλούνταν χωρίς ήχο στο εξωτερικό, όπου η εταιρεία που αγόραζε τα δικαιώματα, έκανε τη μεταγλώττιση. Δεν σταματούσε όμως μόνο εκεί. Όπου έκρινε απαραίτητο, μετά το φιλί των πρωταγωνιστών, έκοβε μέρος της συνέχειας και μοντάριζε νέες σκηνές σκληρού σεξ, στις οποίες όμως δεν φαίνονταν τα πρόσωπα. Στην πραγματικότητα ο θεατής δεν έβλεπε την ελληνιδα ηθοποιό όπως νόμιζε, αλλά το σώμα μιας Γερμανίδας ή μιας Αγγλίδας που έκανε σεξ και αργότερα εμφανιζόταν η ηθοποιός και πάλι κανονικά στην ταινία. Η κρίση στον κινηματογράφο Τη δεκαετία του ΄70, τα εισιτήρια που έκοβαν οι κινηματογράφοι που έπαιζαν τις ελληνικές ερωτικές ή ξένες ταινίες δεν ήταν τόσα πολλά και το κέρδος των αιθουσαρχών ήταν μικρό. Ταυτόχρονα, οι τιμές των ενοικίων σε κεντρικές περιοχές της Αθήνας μαζί με τις διώξεις της αστυνομίας για παράνομη προβολή πορνό, τους «έριξαν» στην αγκαλιά του Μεγάλου Μπέρτο. Ήταν η ώρα να εφαρμόσει την τεχνική που είχε τελειοποιήσει στη Λάρισα και μαζί με τους ιδιοκτήτες να βγάλει χρήματα. Φρόντιζε να παίρνει σκηνές σκληρού πορνό από άλλες ταινίες και να τις «τσοντάρει» στα έργα που προβάλλονταν νόμιμα. «Αυτός λοιπόν έπαιρνε τις μπομπίνες των ταινιών μου για να τις παίξει και μου έκοβε πολλά κομμάτια που είχαν γυμνά με σκοπό να τα βάζει ως τσόντα σε ξένες πορνό ταινίες που έπαιζε εκείνος», θυμάται ο Όμηρος Ευστρατιάδης. Τη δεκαετία του '70 σε ορισμένους κινηματογράφους όπως Λίνα, Εύα (που λέγεται ότι του ανήκε), Ολύμπια, Αττικόν και Εσπέρια, οι θεατές έβλεπαν για δύο ή τρία λεπτά σκηνές σεξ. Όταν εισέβαλε η αστυνομία, η μπομπίνα «είχε κάνει φτερά» και ως αθώοι οι μηχανικοί τους έδειχναν μπομπίνες με γουέστερν ή κομεντί που είχαν άδεια προβολής. Ήταν πλέον αργά, καθώς η δουλειά είχε γίνει και τα κέρδη είχαν εκτοξευθεί. Ο Μπέρτο που από μετρ της τσόντας έγινε σκηνοθέτης Τη δεκαετία του ΄80, η παραδοσιακή τσόντα στις ταινίες πέρασε στο περιθώριο, ενώ ο ελληνικός ερωτικός κινηματογράφος σημείωνε κάμψη. Τα κασέ των ηθοποιών ήταν μεγάλα και πλέον φοβούνταν ότι θα τους ντουμπλάριζαν με πόρνες, δείχνοντάς τους να κάνουν σεξ. Έτσι ο Μπέρτο βρήκε πεδίον δόξης λαμπρό, για μια νέα δυναμική αρχή στο χώρο του σκληρού πορνό. Υπήρξε ο έντιμος εργάτης αλλά και το απόλυτο αφεντικό της νέας καλτ βιομηχανίας. Δεν χρειαζόταν γνωστά ονόματα για τα γυρίσματα, δεν είχε πολύπλοκο σενάριο με αρχή – μέση – τέλος όπως ο Ευστρατιάδης, δεν ήταν απαραίτητοι οι φωτιστές και οι ηχολήπτες και ήταν έτοιμος να τα δείξει όλα. Έπαιρνε ηθοποιούς του είδους ή πόρνες από οίκους ανοχής, νοίκιαζε σπίτια, έστηνε την κάμερα και... «action»! «Αυτός ο Θανάσης τις έκανε, αυτός, όλες. Κοίταξε, αυτό το παιδάκι, αυτός ο Κασπίρης, τον ενδιέφερε να βγάλει λεφτά, ένα φτωχό παιδί από το Περιστέρι ήταν και έκανε λεφτά. Βοήθησε και τα αδέρφια του, πάντρεψε και τις αδελφές του, εντάξει», θυμόταν ο Ευστρατιάδης. Στο έργα του Μπέρτο έπαιξαν σημαντικοί πρωταγωνιστές του σκληρού πορνό, όπως ο Γκουσγκούνης και η Σπάθη. Οι ταινίες του άφησαν εποχή και δημιούργησαν ένα μύθο γύρω από το όνομά του. Ήταν επίσης ο πρώτος που έφερε στην Ελλάδα, τα Live Sex Show, που έκαναν τους Αθηναίους να συρρέουν μαζικά για τα παρακολουθήσουν. Επειδή πολλοί δεν τον γνώριζαν, έλεγαν ότι τις ταινίες που έκαναν θραύση στα '80'ς, τις γύριζε ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης που κρυβόταν πίσω από τον όνομα Μπέρτο. Φυσικά αυτό δεν ίσχυε αλλά λίγοι γνωρίζουν αν ένα από τα ονόματα Νάσος Σπύρης, ή Αθανάσιος Κασπίρης ήταν το πραγματικό του ή απλώς ψευδώνυμο. Το μη σενάριο Οι ταινίες του εκτός από σκληρό σεξ με Έλληνες και Ελληνίδες πρωταγωνιστές είχαν και πρωτότυπο σενάριο. Στην ταινία «Γκ...ολάρα» του 1986 η πλοκή ήταν, πως την παραμονή ενός σημαντικού ποδoσφαιρικού αγώνα, παράγοντας της μιας ομάδας έστειλε τρεις γυναίκες στο ξενοδοχείο όπου ξεκουράζονται οι παίκτες των αντιπάλων. Σκοπός τους ήταν να κάνουν μαζί τους εξαντλητικό σεξ με σκοπό την άλλη μέρα να σέρνονται στο γήπεδο....



Όταν ήθελε μπορούσε να αντικαταστήσει μια δημοφιλή ηθοποιό, που θα ανέβαζε την ταινία με την ομορφιά και την τεχνική της όπως η Τίνα Σπάθη, με μία άλλη που λεγόταν Κατερίνα Σπάθη και ήταν επίσης ταλαντούχα. Ποιος έδινε σημασία στα μικρά ονόματα που ούτως ή άλλως ήταν ψεύτικα; Στα χέρια του έγιναν διάσημοι ταλαντούχοι sex performers όπως: Τίνα Σπάθη, Κώστας Γκουσγκούνης, Τέλης Σταλόνε, Άντζελα Γιάννου, Πέγκυ Σίμου, Κατερίνα Σπάθη, Τζοάννα, Τζίμυ Μπελαρίκε, Νατάσα Βούλγαρη, Νόρα Παππά, Κριστόφ, Παύλος Καρανικόλας, Λία Χατζή, Βίκυ Τζόνσον, Χάρης Μπρούμελ και άλλοι. Το κενό που άφησε όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ήταν μεγάλο. Κάθε τίτλος ταινίας του εξαπλωνόταν ως σύνθημα σε όλη την κοινωνία, σε κάθε συζήτηση περί σεξ και έβδομης τέχνης, την οποία προσπάθησε να υπηρετήσει από το δικό του μετερίζι. Πολλές βιντεοκασέτες με τα έργα του θεωρούνται πλέον συλλεκτικές. Η τάξη στην ελληνική βιομηχανία του πορνό κινηματογράφου, αποκαταστάθηκε χάρη στο επιχειρηματικό δαιμόνιο του Σειρινάκη και τις νέες πρωταγωνίστριες όπως η Τζούλια Αλεξανδράτου, που με φιλότιμες προσπάθειες προσπάθησε να βγάλει το χώρο από την ανυποληψία ετών. Η φημολογία που αναπτύχθηκε πάντως, γύρω από το μύθο του Μπέρτο ήταν μεγάλη και για ένα διάστημα ακουγόταν ότι γύριζε πορνό ταινίες στη Γαλλία, με το όνομα Jeremy Silver. Έγκυρες πηγές πάντως ανέφεραν ότι τα τελευταία χρόνια που αποσύρθηκε, διατηρούσε κατάστημα επίπλων κάπου στην Αθήνα. Μερικές από τις ταινίες που γύρισε και πολλές από αυτές έκαναν και διεθνή καριέρα ήταν: Σεξουαλικά κοκτέιλ στο Σαρωνικό, Μανωλιός ο μπήχτης, Ο νταβατζής της Ομόνοιας, Οι βλάχοι επιμένουν ελληνικά, Σκύψε ευλογημένη, Ε γιαλέσα, όλα μέσα, Εμείς οι βλάχοι όπως λάχει, Και η πρώτη δασκάλα, Ο ναύκληρος την είχε κοτσονάτη, Οι πανκς τα κάνουν όλα, Πάρτα όλα μωρό μου, Το παλαμάρι του βαρκάρη, Το ψωνιστήρι της Ομόνοιας, Λυπήσουμε πονάω, Ο καβαλλάρης των μανεκέν....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/megalos-berto-o-skinothetis-pou-kathierose-tis-tsontes-ke-girise-tis-pio-diasimes-porno-tenies-tou-80/

[negativedrone]

ο ναυκληρος την είχε κοτσονάτη έχω φάει τον κόσμο να βρω αυτή την υπερπαραγωγή και δεν τα κατάφερα

[antonino]

εγω θα ηθελα να βρω την ταινία Αννίτα  το κοριτσι του έρωτα . Σωστος ο φίλος για τον όρο τσοντες

[terry marlow]

Ολες οι αναφορές ειναι για τα 80s οπως διαβαζουμε.
Για σημερα σκοπος ειναι να μαθουμε για μυθους και πραγματικοτητα γιατι ξακα τα ψεμματα την Σλεξανδρου βλεπουμε ολοι και οχι την φακλανα που γαμαγε ο τελι σταλονε.

[pontikos69]

Αν το πάρουμε απο την άλλη οπτική η φακλάνα που γάμαγε ο σταλόνε γαμιόταν καλύτερα απο την αλεξάνδρου.

[kentauros39]

Την Αλεξάνδρου κακώς την λενε πορνοσταρ.Είναι μύθος 

[ιωαννης χαμουριδης]

Ενω οι σαβούρες και οι σαβούρηδες των 80s ηταν πορνοσταρ ;